فضل بن يونس از حضرت ابى الحسن (موسى بن جعفر) عليه السّلام حديث كند كه آن حضرت بمن فرمود: اين دعا را بسيار بخوان: [اللهم] لا تجعلنى من المعارين و لا تخرجنى من التقصير». (يعنى بار خدايا مرا از عاريت داده‌شدگان (ايمان) قرار مده: و از تقصير بيرون مبر) گويد: من عرضكردم: اما عاريت داده‌شدگان، معنايش را دانستم، آيا معناى «مرا از تقصير بيرون مبر» چيست؟(و يعنى چه؟) فرمود: هر كارى را كه بخاطر خداى عز و جل انجام دهى پس خود را در آن كار پيش خود مقصر بدان، زيرا كه همۀ مردم در كارهايشان ميان خود و خداى عز و جل تقصير كار و مقصرند.
اصول كافى / ترجمه كمره اى ; ج ۶ ص ۳۲۷
7-از فضل بن يونس،كه ابى الحسن(عليه السّلام)به من فرمود: بگو: «بار خدايا!مرا از عاريتى گيران ايمان و از تقصير در انجام وظيفه بر مى‌آورد»گويد:گفتم:عاريت گيران ايمان را فهميدم، معنى اينكه مرا از تقصير بر مى‌آورد چيست؟ فرمود:هر كارى براى خدا عز و جل بكنى باز هم خود را مقصر دان،زيرا همۀ مردم در انجام وظيفۀ خداپرستى ميان خود و خدا عز و جل مقصّرند.