آداب سفر حمّاد بن عيسى گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: لقمان به پسرش فرمود: هنگامى كه همراه با گروهى سفر می کنى، در كار خود و كار آنها با همسفرانت بسيار مشورت كن. در برابر آنها، بسيار تبسّم كن. در باره توشه سفر، كريمانه عمل كن. زمانى كه تو را فرا خواندند، پاسخگو باش. اگر از تو يارى خواستند، كمكشان كن. زياد نماز بخوان و سكوت اختيار كن. اگر از تو در كلام حقّى گواهى خواستند، گواهى ده. هنگامى كه از تو مشورت خواستند، فكرت را به كار بينداز با تعمّق و بينش پاسخ ده. چون هر كس شرط اخلاص را بكار نبرد، خداوند، تدبير را از او سلب مى‏كند. اگر ديدى همسفران پياده مى‏روند، تو نيز با ايشان پياده‏ راه برو. چون ديدى آنان به كارى مشغولند، تو نيز با آنان مشغول شو. چون صدقه‏اى دادند، تو نيز (در صدقه دادن با ايشان) شركت كن. به سخن كسى كه از تو بزرگتر است گوش فرا ده. چون تو را به كارى امر كنند موافقت كن. چرا كه عدم موافقت بر انجام امور، نشانه عجز است. اگر در مقصد ترديد داريد، بايستيد و مشورت كنيد. اگر يك نفر تنها را ديديد از او سؤال نكنيد چون ممكن است او جاسوس دزدان و يا شيطان باشد: «1» هنگامى كه وقت نماز شد، آن را به هيچ بهانه‏اى تأخير ميانداز. زيرا نماز، دينى است كه بايد پرداخته گردد. نماز را به جماعت بگزار، اگر چه بر سر نيزه باشى! زمانى كه به مقصد رسيدى، پيش از آماده شدن خودت، مركبت را آماده كن. در جايى فرود آى كه خاكش نرمتر و گياهانش بيشتر است «2».