مراجع تقلید شیعه اعتقاد به بهائیت را کفر[۱۴۷] و بهائیان را نجس[۱۴۸] می‌دانند و از هر گونه معاشرت با آنان برحذر می‌دارند.[۱۴۹] از نظر آنان، بهائیان دشمن دین و ایمان[۱۵۰] و کافر مُحارِب[۱۵۱] هستند، ازدواج با آنان حرام و باطل است،[۱۵۲] تصرف در اموال آنان حرام نیست[۱۵۳] و هر کاری که تقویت و ترویج این فرقه محسوب شود، جایز نیست.[۱۵۴] آیت‌الله بروجردی (۱۲۹۲ق-۱۳۸۰ق/ ۱۲۵۴ش-۱۳۴۰ش)،‌ از مراجع تقلید شیعه، بهائیت را ضد شیعه و استقلال کشور ایران می‌دانست.[۱۵۵] او خطر بهائیت را جدی می‌دانست و گفته شده مبارزه با بهائیت توسط او آغاز شد. او برای این منظور، برخی از علما همچون آیت الله منتظری، ابراهیم امینی و احمدی شاهرودی را به شهرهای دیگر می‌فرستاد.[۱۵۶] اقدامات سید حسین بروجردی باعث شد به دستور شاه حظیرة‌القدس، ساختمان مرکز اداری بهائیان در تهران، در سال ۱۳۳۴ش بسته شود.[۱۵۷] امام خمینی بهائیان را عُمّال اسرائیل[۱۵۸] و جاسوسان اسرائیل و آمریکا می‌دانست.[۱۵۹] از دیدگاه او بهائیت برای شکستن مذهب شیعه به وجود آمده است.[۱۶۰] از نظر امام، صهیونیست‌ها در ایران به صورت حزب بهائی ظاهر شدند و درصددند استقلال و اقتصاد ایران را در دست گیرند.[۱۶۱] در سال ۲۰۰۳م، مجمع تحقیقات اسلامی در دانشگاه الازهرِ مصر، بهائیت را بدعت دانست و اعلام کرد این فرقه ارتباطی با ادیان آسمانی ندارد. محمد سید طنطاوی، شیخ الازهر، نیز بهائیت را با اسلام در تضاد کامل می‌دانست و بر آن بود نباید آن را به عنوان دینی مستقل، به رسمیت شناخت. از نظر وی، بهائیت یک دین ابداعی است که در اواخر قرن نوزدهم میلادی، توسط استعمارگران انگلیسی جهت زیرسؤال بردن اسلام و تفرقه میان مسلمانان به وجود آمده است.[۱۶۲] https://fa.wikishia.net/view/%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%AA