نخ تسبیح، به مهره‌ها قوام می‌دهد. حرکت‌شان را ریل‌گذاری می‌کند. به پراکندگی‌شان نظم می‌بخشد. از گم‌گشدگی‌شان باز می‌دارد. ضامن کارکردشان است. نخ، مهره‌ها را به هیأتی درمی‌آورد که خوش‌دست و چشم‌نواز باشند. گردن‌آویزِ چشم‌زخم شوند. نخ، به اندازهٔ جماعت مهره‌ها وسعت وجود دارد. در چارچوب همبستگی، به آنها آزادی عمل می‌دهد. از گسست و شکست، بازمی‌داردشان. با صد شاه‌مهره، تسبیحِ بی‌نخ از هویت می‌افتد. هر رشتهٔ بافته‌ای نخ تسبیح نمی‌شود. قوام می‌خواهد. دوام لازم دارد. باید اندازه نگه دارد. کسی با کش، تسبیح نمی‌سازد. قبض و بسط کش، جامعهٔ مهره‌ها را متلاطم می‌کند. نخ خیاطی در مقابل سنگینی اجتماع مهره‌ها تاب‌آوری ندارد. نخ دندان، تسبیح را از خوش‌دستی می‌اندازد و به دستها زخم می‌زند. بند پوتین، مهره‌خور نیست و یکپارچگی نمی‌آورد. رهبر، نخ تسبیح کشور است. نباشد، هیچ شاه‌مهره‌ای به کار نمی‌آید. بی او وطن از هویت می‌افتد. جورچین رنگارنگ اقوام، می‌پاشد و تجزیه می‌شود. در میان هزار تافتهٔ جدابافته، هیچ عِدلی ندارد. کسی که تسبیح کشور را بی‌نخ می‌خواهد، به هویت جمعی‌مان حمله کرده. به قوام و دواممان چشم دارد. می‌خواهد خاصیت‌مان را بگیرد. ما را مهرهٔ دست خودش کند. ما مهره‌های ایرانی، به نخ رهبری تسبیحیم. با زنجیرهٔ انسانیِ یکپارچه و با صفوف بی‌خلل، شانه به شانه هم نگذاریم نیشتر ایران‌ستیزان به نخ تسبیحمان بخورد. ✍ زهرا محسنی‌فر 🇮🇷 به "عمّارِ ایران" بپیوندید👇 https://eitaa.com/joinchat/2595749888Ccc0621d668 🇮🇷 @ammar_iran