✅ مزدوری برای دشمنان؛ مصداق «محاربه و افساد در زمین» ♻️ ذبیح الله نعیمیان ❄️ دشمن هیچ‌گاه از عناد خود نسبت به مسلمانان خسته نمی‌شود و همواره به صورت مستقیم و غیرمستقیم به این کار می‌پردازد. بخشی از این دشمنی از طریق نفوذ در کشورهای اسلامی دنبال می‌شود و دشمن هیچ‌گانه از این روش کارآمد دست برنمی‌دارد. این نفوذ می‌تواند در قالب‌های مختلف و به اهداف متنوّعی شکل گیرد. «مزدوری» یکی از شکل‌های مؤثر نفوذ است. این مزدوری می‌تواند به ارتکاب فعالیت‌های تروریستی و کشتن افرادی بینجامد که دشمن مدت‌ها برای شکار آنها برنامه‌ریزی کرده است. بی‌تردید، تعرض به بزرگان دین و نظام اسلامی را باید در رأس توطئه‌ها و مزدوری‌ها درشمار آورد. ❄️ مزدوری، عملیات شکار و ترور معمولاً از طریق اجیر کردن کسانی انجام می‌شود که انگیزه‌ای برای مشارکت در عملیات مزبور داشته باشند. انگیزه‌های مادی و طمع به کسب ثروت و قدرت می‌توانند افراد بسیاری را به سادگی در مسیر ترور و مبارزۀ نظامی با افراد و جریان‌های مخالف قرار دهند. چنان‌که، گاه انگیزه‌های منفی و مثبت دیگر نیز می‌توانند از جانب قدرت‌های بزرگ جهان برای حفظ سلطۀ آنان نقش‌آفرینی کنند. تفاوت چنین انگیزه‌های مجرمانه‌ای تأثیری در کاهش مجازات آنها ندارد. ❄️ دراین‌میان، توجه به احکام راهبردی اسلام در تأمین امنیت عمومی ضروری است: 1. خداوند متعال با تکیه بر شناخت ابعاد وجودی انسان‌هایی که خود آفریده است، مجازات‌های سختی برای این جرائم درنظر گرفته است. او این جرائم را ذیل دو عنوان مهم «محاربه» و «افساد فی الأرض» قرار داده است و یکی از چهار مجازات «تقتیل یا اعدام سخت»، «بر صلیب کردن»، «قطع کردن یک دست و یک پا به صورت مورّب» و «تبعید» را برای صاحبان آنها با شرایط خاصی تعریف کرده است. در مجموع، هر یک از این طرق مختلف می‌توانند به تناسب موارد و شرایط مربوط به آنها، تضمین‌ کنندۀ امنیت عمومی جامعه باشند: «إِنَّما جَزاءُ الَّذينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْديهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ» (مائده / 33). 2. خداوند متعال از طرق دیگری نیز امنیت‌افزایی در جامعه را دنبال کرده است. چه‌آن‌که، جامعۀ اسلامی افراد متنوّعی را در خود جای داده است و مواجهه با هر یک از آنان می‌تواند ظرائف ویژه‌ای را بطلبد. چنان‌که، برخی فریب‌خوردگان می‌توانند با بازگشت خود موجبات رحمت و غفران الهی را برای خود مهیا کنند: «إِلاَّ الَّذينَ تابُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَقْدِرُوا عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ» (مائده / 34). روشن است که خداوند متعال خواسته است از طریق نشان دادن چنین راهی، هم دایرۀ شمول رحمت و غفران خود را وسعت بخشد و هم خواسته است امنیت جامعۀ اسلامی با کم‌ترین هزینه‌ها تأمین شود. 🦋 https://eitaa.com/andishkade_f_h 🌸 اندیشکده فقه حکومتی