آستان قدس تو دارالشفای عالم است / درد این جا بی دوا و نسخه درمان می شود هر که از مهمان سرایت لقمه ای گیرد به دست / مهر در دستش کم از یک قرصه نان می شود وانکه خوابش می برد در پشت دیوارت شبی / ماه در بزمش کم از شمع فروزان می شود هر که را تابید بر سر آفتاب صحن تو / گر رود در سایه طوبی پشیمان می شود @aqr_ir