در ابتدای دهه ۷۰ میلادی و قبل از انتخاب اف-۱۴ توسط ایران ، متخصصان نیروی هوایی مطالعات زیادی بر روی تامکت و ایگل انجام دادند و تحت تاثیر توانایی های هر دو جنگنده قرار گرفتند. آنها در ابتدای این تحقیقات در سال ۷۲ میلادی متوجه برتری فاحش تامکت بر ایگل شدند. ایگل به همراه موشک اسپارو یک سلاح کشنده بود اما نه به اندازه تامکتی که به فینیکس مجهز بود. برای آنها مسجل شد که ترکیب رادار آگ-ناین و موشک فینیکس در جهان بینظیر است چنانکه حداقل تا دو دهه بعد نیز چنین بود. خلبانان تامکت حتی موشک های اسپارو و سایدویندر که سلاح مشترک هر دو جنگنده بود را در فواصل دورتری می توانستند بکار گیرند. تامکت علی رغم پیچیدگی اما برای خلبانان بسیار رام و آسان بود اما ایگل حجم و فشار زیادی بر خلبان وارد می کرد. این مشکل ایگل تا اواسط دهه ۸۰ برطرف نشد. هردو جنگنده دارای موتورهای قوی بودند و پرواز راحتی را برای خلبانان فراهم می کردند. تامکت به لطف طراحی بی نظیر و بال های متغیر در ارتفاع پست و سرعت های زیر صوت همانندی نداشت با ما در اینستاگرام همراه باشید @armyir