حاج آقا قرهی: ما گاهی خودمان را مع‌الأسف مستغنی می‌دانیم که این، خودش دلالت بر تکبّر است. خدا حاج آقای دولابی(اعلي اللّه مقامه الشّريف)، آن مرد الهی و صمدانی را رحمت کند، بنده خدایی مدام پای صحبت ایشان می‌رفت، به من زنگ زد و گفت: ما گفتیم ما سال‌ها پیش آقا بودیم، چیزها یاد گرفتیم، دیگر به این چیزها نیاز نداریم که اگر ایشان رفت، پیش بزرگان دیگری مانند آیت‌الله ناصری اصفهانی و ... برویم. امّا خود این فرد به بنده گفت: خواب آقا را دیدم، تا حالا ندیده بودم که آقا این‌طور حرف بزند، به من گفتند: خاک بر سرت! منِ میرزا اسماعیل هم اگر الآن به دنیا بیایم، پای درس آن بزرگان می‌روم. آن فرد می‌گفت: مثل این که بیدار بودم، حالا شبهه دارم که بیدار بودم به من گفتند، یا خواب بودم! ولی با حالت بدی به من گفتند: خاک بر سرت! مثل این که دو دستی بر سرم زدند. چون این فرد تصوّر کرده بود که من همه چیز می‌دانم. این تکبّر است که انسان را بیچاره می‌کند. ✍️درس اخلاق 03/04/95 پایگاه اطلاع رسانی حوزه علمیه امام مهدی عج @Asemani_bashim