عارف واصل حضرت آیت الله کشمیری رحمة الله عليه در نجف اشرف با آيت اللّه سيد مصطفى خمينى «ره» دوست و رفيق بودند، و ايشان را شخصى فاضل و دور از تعيّنات ظاهرى مى دانستند.
گاهى با ايشان به مهمانى ها و گاهى به مسجد كوفه و... مى رفتند.
رابطه ايشان با استاد به گونه اى بود كه روزى استاد بر اثر كثرت جوع و ذكر توحيدى كه به تعداد هفتاد هزار است مشغول بودند، از حال مى روند. حاج آقا مصطفى ايشان را به منزل مى برد و غذائى تدارك مى بيند و قدرى ايشان را تقويت مى كند تا به حال عادى باز مى گردند.
كثرت ارتباط، سبب شد تا حاج آقا مصطفى نزد پدر از مرحوم آقاى كشميرى تعريف مى كنند و جملاتى مى گويد كه ايشان از چيزهاى پنهانى خبر مى دهد.
امام مى فرمايد: من خوابى ديده ام و به كسى هم نگفته ام، بگويد خوابم چه بوده است،
استاد در جواب حاج آقا مصطفى فرمودند:
پدر شما در قم خواب ديده كه در نجف وفات يافته و دفن گرديده، لكن سنگى پهلوى او را آزار مى دهد، آقا اميرالمؤمنين عليه السلام مى آيند و از ايشان سؤال مى كنند حالت چطور است؟ ايشان عرض مى كند: حالم خوب است لكن اين سنگ پهلوى مرا اذيت مى كند. اميرالمؤمنين عليه السلام آن سنگ را از كنارش دور مى كنند. ( این سنگ همان رژیم طاغوت بود که به مدد امیرالمومنین سرنگون شد.)
چون حاج آقا مصطفى جواب را به والدشان مى رسانند، ايشان تصديق مى كنند. و آشنايى و ارتباط از آن به بعد شروع شد.
بعداً حاج آقا مصطفى از استاد سؤال مى كند: آيا پدرم در نجف وفات مى كند؟ مى فرمايد: نه در ايران وفات مى كند. ولى شما بهره اى از ايران نداريد.
مرحوم حجة الاسلام سيد احمد خمينى چند ماه قبل از وفات به منزل استاد آمدند و بعضى تلامذه هم بودند، دستورالعملى خواستند و استاد تفضّل نمودند و چيزى فرمودند. بعدها منتشر شد كه حضرت آقاى كشميرى وفات ايشان را متذكر شدند. حقير اين مطلب را از استاد پرسيدم، فرمودند: به او گفتم، اجل نزديك است، اين فهمى بود كه به دلم آمد و به او گفتم».
📚(آفتاب خوبان : ص 45)
📚(روح و ریحان : ص 121 و 120)
استاد سید علی اکبر صداقت
@Asemani_bashim