حاج آقا قرهی: امّا یک راه تفکّر، ذکر و یاد، همین خود آقا جان است. بارها بیان کردم که با آقا جان در آخر شب صحبت کنیم، برای مادرشان (حضرت نرجس خاتون)فاتحه بخوانیم، هر ساعت حداقل یک دعای سلامتی بخوانیم، آقا را به مادرشان، جدّ مکرّمشان، زینب کبری، مادر گرامی‌شان بی‌بی‌دو‌عالم قسم بدهیم. همه‌ی این‌ها یک طرف، امّا انسان دائم به این فکر کند که: آقا جان دائم دارد ما را می‌بیند. ما آقا را نمی‌بینیم، امّا آقا دارند ما را می‌بینند. اعمال ما دائم دارد به دست آقا جان می‌رسد. بعد ببینم چه کردم، آیا رویم می‌شود که با اعمال زشتی که دارم، جلوی آقا بایستم؟! جوان‌های عزیز این را امتحان کنید، ببینید چه می‌شود. شما جوان و سالم هستید، قلبتان سلیم است. راحت‌تر متّصل می‌شوید. همین که حضرت را ناظر و شاهد ببینیم، همان چیزی که من در خطبه‌ی ابتدای بحث می‌خوانم، آقا را شاهد ببینیم، دیگر غوغا می‌شود. خیلی از مسائل حل می‌شود. پس یکی از مطالب این است که دائم در این تفکّر باشیم که آقا جان دارد من را می‌بیند. چنین تفکّری یک خصوصیّتی خواهد داشت که بعد از مدّتی لمس می‌کنید و آن، این است که احساس می‌کنی مالک و ارباب دارید و یله و رها نیستید. احساس می‌کنید که آن ناظر و شاهد هوای تو را دارد. در همه این شلوغی‌های دنیا و این وانفساها، هوایتان را دارد و راحتید. اتّصال به آقا داشته باشید. ✍️درس اخلاق (سیصد و شصت و سومین جلسه) @Asemani_bashim