2.9M حجم رسانه بالاست
از کلید مشاهده در ایتا استفاده کنید
😔 تو پشت هواپیما با دمپایی‌های پاره‌ات می‌دوی پشت زندگی پشت آزادی واز ترس؛ از گذشته و از تاریخ فرار می‌کنی در حالی که چند کیلومتر آن طرف‌تر مسافری در کافه‌ی سالن ترانزيت قهوه‌ی تلخش را با شیر و شکر هم می‌زند و منتظر است تا شماره پروازش را اعلام کنند وبرای تعطیلات به منطقه‌ای برود که فقط کسانی حق ورود دارند که واکسن كرونا زده‌اند من نمی‌توانم برای تو عدالت را تعریف کنم من نمی‌توانم برای تو از طعم قهوه‌ی شیرین شده با شكر بگویم در حالی که کارت پرواز فرست کلاس دستت باشد اما فقط این را می‌توانم بگویم شاید یک روز، یک جا، تو هم مزه‌ی عدالت را بچشی.....شاید ↙️↙️↙️ @atr_ir