🏴السلام علیک یا علی‌بن‌موسی‌الرضا ▫️ علیه‌السلام با اجبار از مدینه به سمت طوس حرکت داده شد. اما قبل از حرکت، خانواده‌اش را جمع کرده و فرمود: «برایم گریه و زاری کنید». عرض کردند: آقا! گریه، پشت سر مسافر شُکون و میمنت ندارد. حضرت فرمود: «آری مسافری که امید بازگشت داشته باشد».(۱) بالاخره حرکت کردند؛ در طول راه سختی زیادی کشید، تا اینکه به نیشابور رسیدند. هزاران نفر از مردمان، اعم از دانشمندان و غیره به استقبال آمده بودند. امام علیه‌السلام درون کجاوه، و مردم هم منتظر، تا شاید آنان را به نکته‌ای راهنمایی بفرمایند. قلم‌ها را به دست گرفته، منتظر امام علیه‌السلام. ناگهان آن حضرت، پردهٔ کجاوه را کناری زده و از قول خداوند فرمودند: «کلمةُ لا إلهَ إلَّا اللهُ حِصْنِی، فَمَن دَخَلَ حِصْنِی، أمِنَ مِنْ عَذابِی»؛ کلمهٔ لا إله إلا الله حصن و باروی من است؛ هر کس وارد قلعهٔ من شود، از عذاب من ایمن می‌گردد. کجاوه حرکت کرد، قدری که جلو رفت، حضرت دستور توقف داده و فرمودند: «بِشَرْطِها وَ شُرُوطِها وَ أنا مِنْ شُرُوطِها»؛(۲) به شرط و شروطی (از عذاب خدا) ایمن می‌شود؛ و (ولایت) من از جملهٔ شروط آنم. 🔸نکته‌ی طلایی: هم اکنون شرط ولایت، امام عصر حضرت مهدی علیه‌السلام است که به دستور خدا همگی ما باید پذیرای آن باشیم.(۳) ┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄ 📚۱. بحارالأنوار ۹۹: ۵۲. ۲. عوالی اللئالی ۴: ۹۴. ۳. بقره: ۲۰۸. ↙️↙️↙️ @atr_ir