🏝گاهی دلم را به گلدانی از نرگس می‌سپارم... به گل‌هایی که ساده‌اند، امّا عمیق‌ترین رازهای انتظار را بلدند! هر ساقه‌شان، مثل دستی است که به سمت آسمان بلند شده... و هر گلبرگشان، مثل دلی که هنوز امیدش را از دست نداده است.. نرگس‌ها یادم می‌آورند که انتظار یعنی نفس کشیدن با امید، یعنی هر روز با دعایی تازه برخاستن، و هر شب با یاد کسی آرام گرفتن... دلم آرام نمی‌گیرد جز با این نجوا: «اللّهم عجّل لولیّک الْفرج» ↙️↙️↙️ @atr_ir