‍ لوازم جانبی اسب و #دینداری عصر یک روز در #ماه_رمضان از جلوی بازار کهنه قم در ابتدای خیابان آذر عبور می کردم. از مغازه تعمیرات موبایل بر می گشتم. چشمم به یک جوان افتاد که در فاصله چند متری مقابل بازار به ماشینی تکیه داده بود. در ذهنم مشغول فکری بودم بنابراین سلام نکردم و رد شدم. صدای آهنگین خوبی داشت. بلند گفت: سلام حاج آقا. خجالت زده از اینکه چرا من ابتدا سلام نکردم - علی رغم اینکه دیده بودمش - بسمتش رفتم و جواب سلام دادم. احوالپرسی کردم و گفتم مشغول فکری بودم که ابتدا به سلام نکردم. کمی بیشتر گرم گرفتم. به دستانش که سیاه شده بود نگاه کردم و پرسیدم چه کاره ای؟ گفت لوازم جانبی اسب می فروشد، با تعجب زیاد گفتم اسب! مغازه اش را نشانم داد. مغازه را قفل کرده بود و از بی حوصلگی سر بازار ایستاده بود. رفتیم داخل مغازه. باورم نمی شد در قم هم چنین مغازه ای باشد. کمی از حال و هوای اسب و سوارکاری در قم برایم گفت. حرف های زیادی زدیم و از هر بابی سخن گفتیم. خوش صحبت بود. وسط بحث حرفی به او زدم که قبلا خودم کمتر به آن فکر کرده بودم. وسط خاطره ها و حرف ها گفتم: " انسان آن زمان به گناه و بد بودن و کناره گرفتن از خوبی ها میرسه، که انگیزه و امید به خوب بودن را از دست میده؛ زمانیکه یک فرد حاضر میشه مثلا پنج هزار تومان به ناحق تو جیبش بذاره یا گران فروشی کنه و ... و این کار را با این توجیه که در جامعه در حال دزدی میلیاردی هستند برای خودش موجه می کنه، در واقع این فرد به دلیل ضعفش انگیزه خوب بودن و سالم بودن را از دست داده، گناه ها با بی انگیزه بودن و از دست دادن امید به خوب بودن قلب ما را فتح خواهد کرد؛ شاید بشود گفت که مهمترین کار مبلغ دینی حفظ و رشد همین انگیزه ها و امیدهاست" یک ساعتی در مغازه نشسته بودیم و حرف میزدیم. با خنده گفتم یک سلام کردی ها! اما ظاهرا خوشحال بود و از اینکه ساعت های مانده به #افطار را زودتر گذرانده، راضی بود. نکته بامزه اینکه از اسب می ترسید! و من هنوز نتوانستم یک رفیق اسب باز پیدا کنم. #دینداری_در_عالم_ناسوت /۱ @atraf_man