۱. اولا این اتفاق شب نبوده و روزه بوده.
۲. بردن او اختفائا نبوده و در مقابل چشم خانواده و افراد دیگر بوده
۳. افرادی که برده اند وظیفه قانونی و شرعی داشتند.
۴. افراط و تفریط و کوتاهی و تقصیری هم نداشتند.
۵. مرجع عدم تقصیر و کوتاهی در همه موارد در جامعه مشخص است و آن مرجع عدم قصور را اعلام کرده است.
۶. خانواده متوفی در مراحل مختلف بررسی از ابتدا تا انتها حضور داشته اند و در معرض اطلاعات و اخبار بوده اند.
۷. هیچ سیره عقلایی وجود ندارد که افراد خودشان یا معتمدشان در امر این چنینی دخالت کنند. البته وکیل برای اطلاع و دفاع هست و بوده. در ضمن خانواده هم در مراحل مختلف حضور داشته و تصاویرش موجود است.
۸. ترس و وحشت تعریف عرفی و قانونی دارد. اینطور نیست که هر کسی ادعای ترس کند. در ضمن ایشان از لحظه بازداشت و آن اتفاق تلخ زمان زیادی را سپری کرده است. همچنین در این مورد اخافه و ترساندن هم وجود ندارد. و متوفیه بصورت عادی و معمول مانند دیگران مورد مواجهه قانون قرار گرفته است.
۹. انسان های متعددی در آن مکان و شرایط بوده اند و شرایط برای همه یکسان بوده است. در ضمن ضابطین علم به سابقه مریضی متوفیه ندارند و بی تقصیرند.
۱۰. متوفیه دارای جرم مشهود است. او را بی دلیل توقیف و به مکان امنیت اخلاقی نبرده اند. بلکه با دلیل بوده و وقتی در این بین افراط یا تفریط نبوده است ضمان بر عهده آنها نیست.
تلک عشره کامله برای کسانی که نمیخواهند از نمد فوت تلخ برای خود کلاه بدوزند!! جناب سروش محلاتی.
م.ص.صادقی
@atraf_man