https://www.khabaronline.ir/detail/790625/culture/religion "حجت‌الاسلام محمدرضا زائری که مخالف حضور و ورود روحانیون در همه عرصه‌هاست می‌گوید باید اعتراف کنیم و بپذیریم که شخصیت اصلی روحانیت، مناسب مدیریت و سیاست نیست." نقد: ایشان در این گفتگو به مضرات ورود روحانیت به عرصه های مختلف اشاره می کنه اما ایده اصلی کلام ایشان مناسب نبودن مدیریت و سیاست با شخصیت روحانیت است، هر چند با این حرف که ورود هر روحانی به هر کاری از آن جهت که روحانی است غلط است،موافقم اما او از کنه فکر و ریشه اندیشه اش پرده بر می دارد و آن تخالف هویت روحانیت با سیاست است یعنی همان نظریه رقیب امام خمینی ره که اساس شریعت و احکام اسلام را برای اداره جامعه می دانست و بر همان اساس مشی کرد؛ اگر سکولاریزم را فحش نپنداریم، کلام او همان ترجمان سکولاریزم و جدایی دین از سیاست و به تبع آن جدایی عالم دینی از امر دنیا و سیاست است؛ لذا او و امثال او صریحا الگوی خود را امام موسی صدر به اندازه فهم خود می دانند. یعنی موسی صدری که قائل به حکومت نیست و یک مصلح روشنفکر است و نظارت عام بر جامعه دارد بدون دخالت در سیاست تا عبایش لک بر ندارد. البته که این طریق کفر نیست اما شناخت تفاوت مسیر او از مسیر و مکتب خمینی و خامنه ای امری است مهم در تحلیل و تبیین و مباحثه با آنها. و الله العالم https://eitaa.com/atraf_man