🔻انسانی که عجب دارد، عبادات و اخلاق و اعمالش را فوق دیگران و برتر از حد معمول می‌داند. برای همین، خود را بی‌عیب دانسته و متوجه کمبودهایی که دارد نیست. 🔹او از این نظر که مردم به‌صورت عادی کارهایی را انجام می‌دهند آنان را مقصر(کوتاهی‌کننده) می‌داند؛ مثلا دیگران را در سطح پنجاه درجه از ایمان می‌بیند و خود را در هفتاد درجه می‌پندارد و به زحمتِ خودش می‌بالد؛ اما هیچ‌گاه فکر نمی‌کند که اگر هفتاد درجه ایمان دارد، باز هم سی درجه کمبود دارد و به همین اندازه در شناخت خدا مقصر است. 🔸او به دلیل این کمبود، هیچ‌گاه از خدا عذرخواهی نمی‌کند. سزاوار است انسان به خود یادآوری کند هر عملی که انجام داده است، باز هم نتوانسته عبادتی را به‌جا آورد که شایسته‌ی خدای متعال باشد. @abolhasanmahdavi