🔻بسیاری از مردم در مقام عبودیت، به کمیّت آن توجه می‌کنند و چه‌بسا تا آخر عمر، عملی را انجام می‌دهند؛ ولی آن‌گونه که باید، در خود احساس ترقی و سیر روحی نمی‌یابند: سال‌ها نماز می‌خوانند، ولی نماز از فحشا و منکرات باز نمی‌داردشان؛ حال آن که فرمود: "اِنَّ الصَّلاهَ تَنهی عَنِ الفَحشَاءِ وَ المُنکَر"؛ نماز [آدمی را] از گناه و کار ناشایست باز می دارد. 🔹این ناکامی به‌سبب آن است که به آداب عبادت، روح عمل، ضرورت حضور قلب، لزوم نشاط‌داشتن و تفرغ برای عبادت توجه ندارند. 🔸یکی از اولیای الهی که از دنیا رفته است، گفته بود: "اگر کسی چهل شب، آنگونه که من می‌گویم، نماز شب بخواند، می‌تواند جهان را تسخیر کند." ایشان توضیح نداده بود که منظورشان از جمله‌ی "آنگونه که من می‌گویم" چیست؛ ولی معلوم است که سخنانی از این دست به کیفیت عمل نظر دارد، نه کمیت و تعداد آن. ✅در هر صورت، بندگی، آن هم با پایبندی به شرایط ویژه‌اش، تنها راه رسیدن به رحمت و کمال است. هر انسانی در هر زمان و مکانی، به هر اندازه از کمالات دسترسی پیدا کرده باشد، از همین راه به دست آورده است. @abolhasanmahdavi