✅ ۳. بدبختی و حرص به دنیا 🔻روایات ما بدبختی و حرص به دنیا را نیز بدترین مصیبت معرفی کرده‌اند. امیرالمومنین«علیه‌السلام» می‌فرمایند: «اَعظَمُ المَصائِبِ الشِّقاءُ وَ الْوَلَهُ بِالدُّنیا»؛ بزرگ‌ترین مصیبت، شقاوت و حرص به دنیاست. 🔹بد نیست بدانید که ابن ملجم«علیه‌اللعنة» قاتل امیرالمومنین«علیه‌السلام»، از مصداق‌های بزرگ شقاوت و حرص به دنیاست که با صفت «أشقَی الآخرین» معرفی‌اش کرده‌اند: با شقاوت‌ترین انسان‌های شقی! زیرا او به سبب حرصی که برای رسیدن به یک زن داشت، سیّد اوصیا و پدر امامان، امیرالمومنین«علیه‌السلام» را به شهادت رساند. 👈البته باید به این نکته توجه کرد که وقتی می‌گویند حرص به دنیا، منظور از «دنیا» هر چیزی است که رنگ‌وبوی خدایی نداشته باشد؛ اگر چه آن چیز به ظاهر آخرتی باشد. برای مثال، دو رکعت نماز مستحبی ممکن است از مصادیق کارهای دنیوی باشد؛ فرد در حال خواندن نماز مستحبی است و مادرش صدایش می‌زند و خواسته‌ای از او دارد؛ اما فرزند بی‌اعتنا به مادر، نمازش را ادامه می‌دهد. 🔸با دقت در مصادیقی که حضرت علی«علیه‌السلام» به عنوان بزرگ‌ترین مصیبت‌ها از آن تعبیر کرده‌اند، در می‌یابیم که مصداق هرسه می‌تواند یک چیز باشد و آن، مصیبت در دین است؛ زیرا جهل و حرص به دنیا و شقاوت، هر سه از ویژگی‌هایی است که در افراد بی‌دین مشاهده می‌شود؛ زیرا انسان دین‌دار نه جاهل است و نه شقاوت و حرص به دنیا دارد. ▫️در مقابل، انسان‌هایی که به مبارزه با دین بر می‌خیزند، کسانی هستند که به گوهر ارزشمند دین جاهل‌اند و حرص به دنیا و شقاوت و بدبختی، آنها را در ته درّهٔ انحطاط ساقط کرده است. @abolhasanmahdavi