همه این جنایت‌ها به کنار اما چیزی که ذهن من رو مشغول خودش کرده اینه که چطور تونستن با موزاییک سر ببرند؟! چقدر حقد و کینه از نظام و انقلاب و انقلابیون داشتند که چهره قربانی و زجر و ناله اش را دیدند ولی باز هم به بریدن ادامه دادند؟! چقدر برای این حجم قساوت انسان کشتند که به این درجه رسیدند؟! اینها رو هم بذاریم کنار اما اینکه کسانی که در داخل کشور به راحتی می توانند از این قاسیان حمایت کرده و برای این تروریستها اشک بریزند و آنان را بی گناه و زندانی سیاسی جا بزنند که مرتکب هیچ گناه و خطایی نشدند و بی گناه اعدام شده اند، حقیقتا برایم قابل هضم نیست. اینکه چطور افرادی پیدا می شوند بابت اعدام اینها شب خوابشان نبرد؟!!! @Badigard_iran