﷽📜 درسی از قرآن کریم (منتخب صفحات ۱۳۵ و ۱۳۶) 👌عنوان: برخورد با استهزاکنندگان دین 💎آیه: " وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ "؛ انعام ۷۰ و کسانی را که دین خود را به بازی و سرگرمی گرفته اند و زندگی این جهان، آنها را فریفته است واگذار و به آن [قرآن] یادآوری کن و پند ده، تا کسی به سبب کارهای [بد وناروای] خویش گرفتار نماند که او را جز خدا دوست و شفاعت کننده ای نباشد، و اگر هر بازخریدی برابر آن بدهد، از او نستانند. اینانند که به سبب آنچه کرده اند، گرفتارند. آنها را به سزای آنکه کفر ورزیدند، آشامیدنی‌ای از آب جوشان و عذابی دردناک است. 🖋مقدمه از مسائلی که جامعه اسلامی با آن روبه رو بوده و اکنون نیز روبرو است ، وجود برخی افراد است که دین را به سبب هواهای نفسانی خود ، بازیچه قرار داده اند. این جماعت، بر خلاف پندار برخی ، جماعتی نوظهور نیستند ، بلکه در گذشته و نیز در صدر اسلام وجود داشته اند. قرآن کریم ، در این آیه ، روش برخورد با این جماعت را به پیامبر اسلام ص و مسلمانان متذکر می شود. 📋واژه‌ها: لعب: بازی – فعلی که مقصد صحیح در آن قصد نشده باشد. لهو: سرگرمی – بیهودگی – مشغول شدن به چیزی که فرد را از کارهای اصلی باز دارد. تبسل: منع شود – تسلیم هلاک شود (فعل مضارع از ماده « بسل» ) ولی: سرپرست ، صاحب اختیار شفیع: یاور، کمک کار کسی که برای کمک به دیگری به او می پیوندد (از ماده « شفعع» عدل: چیزی که برابر چیز دیگر پذیرفته شود. حمیم : آب داغ 📌نکات تفسیری: ۱-بی اعتنائی به استهزاگران این آیه به پیامبر گرامی اسلام دستور می دهد به کسانی که روش آنها بازی و سرگرمی است و دین را بازیچه قرار میدهند ، بی اعتنایی ورزد. (ذرالذین) یعنی از آنها اعراض کن و به آنها بی اعتنا باش، نه اینکه آنها را انذار و هشدار نده زیرا بعد از آن می فرماید: (وذکربه) مانند آیه (اولئک الذین یعلم الله ما فی قلوبهم فاعرض عنهم و عظهم و قل لهم فی انفسهم قولا بلیغا) که منظورترک همنشینی و ملاطفت با آنها است ، نه ترک هشدار و ترساندن. (فخر رازی، تفسیر کبیر، ج۱۳،ص۲۳) البته به بازی گرفتن دین ، هر زمانی خود را به شکلی نشان می دهد ، زمانی با اظهار عقاید خرافی ، گاهی با قابل اجرا ندانستن احکام، گاهی با بی اعتنائی به دستورات دین و توجیه گناهان، گاهی با بدعت و تفسیر به رای و پیروی از متشابه ها و ... (تفسیر نور، ج۳،ص۲۸۶) ۲- منشأ لعب و لهو در قسمت دوم آیه، به منشأ هوس‌رانی ها و بازیچه قرار دادن دین می پردازد و می فرماید: عامل اصلی آن، فریفتگی و دلبستگی به دنیا است و کسانی که د ین را بازیچه و سرگرمی قرار داده اند، فریب خوردگان دنیا و دلبسته به آن هستند. این، هشداری است برای همه که مبادا فریب جاذبه های ظاهری دنیا را بخورند که (حبّ الدنیا رأس کل خطیئه).(بحار الانوار، ج۷۳،ص۲۰) افرادی که فریفته زندگی دنیا هستند، از زندگی آخرت غافل شده و حیات معنوی و روحی را به مسخره گرفته و بازیچه قرار داده اند. آنان، به دنبال هوس‌رانی های خود هستند و هرگز حاضر نمی شوند درباره دین تفکر کنند و حقایق دینی را به مسخره می گیرند. ۳- نتیجه اعمال در فراز دیگر آیه، به پیامبر(ص) دستور می دهد، آثار زیانبار اعمال آنها را یادآوری کند، تا مبادا آنها با اعممال خود، خویشتن را به هلاکت بیندازند؛ زیرا عاقبت بازیچه قرار دادن دین و هوس‌رانی، محرومیت از خیر و در نتیجه خسران و هلاکت است. بهشت و جهنم نتیجه اعمال خود انسان است (كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ)(مدثر،۳۸). کسانی که با اعمال ناروای خود خویشتن را به تباهی و هلاکت می اندازند، هیچ دوست و یاور و شفیعی بین مخلوقات نخواهند داشت و هیچ فدیه ای برای رهایی آنان از عذاب پذیرفته نخواهد شد. ۴- عاقبت لهو و لعب و فریفته شدن به دنیا در فراز پایانی آیه، به عاقبت شوم تبهکاران و هوس‌بازان که دین را به بازیچه قرار داده بودند، اشاره می کند و بازتاب اعمال آنها را –که گرفتاری به عذاب قیامت و محرومیت از شفاعت و نوشیدنی سوزان و عذاب دردناک می باشد- بیان نموده و در یک کلمه، مداومت بر عذاب دردناک قیامت را نتیجه مداومت بر کفر معرفی می کند. 📢پیام‌ها ۱- رها کردن و بی اعتنایی به کسانی که دین خدا را به بازیچه می گیرند، وظیفه پیامبر و مومنان است. (َذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا) ۲- نباید برابر دشمنان، فقط تدافعی برخورد کنیم؛ بلکه باید تهاجم نیز داشته باشیم. (و ذکّر به...) ۳- تذکر دادن مردم با قرآن، از وظایف پیامبر و مبلغان