✋ از لذت معنوی غافلیم! 🔸 چه مانعی دارد که من ذکر خیری از پدر بزرگوار خودم بکنم. از وقتی که یادم می آید حداقل از ۴۰ سال پیش من می دیدم این مرد بزرگ و شریف هیچ وقت نمی گذاشت و نمی گذارد که وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تاخیر بیفتد. شام را سر شب می خورَد و سه ساعت از شب گذشته می خوابَد و حداقل ۲ ساعت-و در شبهای جمعه ۳ ساعت- به طلوع صبح مانده بیدار می شود و حداقل قرآنی که تلاوت می‌کند یک جزء است و با چه فراغت و آرامشی نماز شب می‌خواند! 🔸 حالا تقریباً ۱۰۰ سال از عمرش می گذرد و هیچ وقت نمی بینم که یک خواب ناآرام داشته باشد و همان لذت معنوی است که این چنین نگهش داشته. 🔹 یک شب نیست که پدر و مادرش را دعا نکند. یک نامادری داشته که به او خیلی ارادت مند است و می‌گوید که او خیلی به من محبت کرده است؛ شبی نیست که او را دعا نکند. یک شب نیست که تمام خویشاوندان و ذی حقان و بستگان دور و نزدیکش را یاد نکند. 🔸این ها دل را زنده می‌کند. آدمی که بخواهد از چنین لذتی بهره‌مند شود ناچار از لذت‌های مادی تخفیف می‌دهد تا به آن لذت عمیق‌تر الهی معنوی برسد. ✍شهید مطهری، کتاب احیای تفکر اسلامی، ص 100 ✅ کانال جامع خبری، تحلیلی، آموزشی باسواد رسانه ای 👇 https://eitaa.com/joinchat/3688300608Cf61f1be155