✋ چرا مردم حاضرند ردپای دیجیتال‌شان نزد شرکت تلگرام باشد و نزد ما نه؟ ⬅️ چرا وقتی صحبت از «نظارت» می‌شود، همگی از «فیلتر شدن» می‌گویند؟ حتی اگر نیت نگه‌داشتن داده‌های کاربران ایرانی داخل پایگاه‌های خودمان باشد، این کار پیش از فیلتر کردن ابزارهای خارجی، نیازمند ارتقای اعتماد و سرمایه‌ی اجتماعی است. نیازمند ارتقای اعتماد شهروندان به نهادهای حاکمیتی است. 🔺 تا زمانی که این‌ها را اصلاح نکنیم همچنان مردم حتی در لطیفه‌های روزمره‌ی خویش از ترس سرک کشیدن در زندگی خصوصی خود خواهند گفت. 🔸قواعد و مواد قانونی در زمینه‌ی رسانه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها در سایر کشورها نیز وجود دارد؛ برای نمونه در ایالات متحده بیش از ۱۰ هزار قاعده و ماده‌ی قانونی درباره‌ی پیام‌رسانی الکترونیک و نگه‌داری سوابق آن وجود دارد که در قوانینی چون «قانون قابلیت انتقال و مسئولیت بیمه سلامت» (HIPAA) یا قوانین اداری و حسابرسی موسوم به قانون ساربنز-آکسلی ۲۰۰۲ به آن اشاره شده است. 🔸 سواد رسانه‌ای در اینجا به کار می‌آیند. اینکه ما از طریق پیام‌رسان‌ها هر سند، عکس یا فیلمی را منتقل نکنیم. 🔸موضوع این نیست که بگوییم قاعده و قانون نداشته باشیم. موضوع این است که بستن و فیلتر کردن راه‌حلِ حفظ امنیت و آرامش شهروندان در فضای مجازی نیست. 🔸مسئولان امر باید توجه کنند که چرا شهروندان حاضرند اطلاعات و ردپای دیجیتال خویش را نزد کسانی چون «پاول دورف» یا «مارک زاکربرگ» باقی بگذارند، ولی حاضر نیستند همین اطلاعات نزد مقام‌های داخلی باشد. 🔺 یادمان باشد که ذره‌ذره‌ داده‌هایی که ما رایگان در اختیار این شرکت‌های بزرگ می‌گذاریم، مرواریدهایی است ارزشمند برای شرکت‌های تبلیغ و فروش کالا و خدمات. این شرکت‌ها علائق و رویاهای ما را به آگهی‌دهندگان می‌فروشند. 🔸ترسی وجود دارد. ممکن است بگویند این ترسی نابجاست، اما ابتدا باید با این پرسش خیلی بی‌تعارف مواجه شد و شفاف به آن پاسخ داد. سپس به‌تدریج می‌توانیم قواعد زیست سالم در رسانه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها را به کاربران گوشزد کنیم. ✅ کانال جامع خبری، تحلیلی، آموزشی باسواد رسانه ای 👇 @basavad