✋ یادداشتی برای کلاس عدالت اجتماعی 🔺در روزگاری که همه به فکر افزایش حقوق‌ها هستند من نگران کسانی هستم که حقوقی ندارند تا افزایش آن را فریاد کنند... 🔹مطالبه گری برای این جنس از مردمان، طنزی بیش نیست طنز تلخ و دق دهنده پیش زن و فرزند و مهمان‌ها 🔹در جامعه اسلامی حتی داد و فریادمان هم نماد رسوایی و افشا کننده‌ی واقعیت‌های ناگوار است، وقتی مجلس و دولت و مطبوعات و کارمندهای تحت حمایت بیمه و پاداش و سنوات، مسأله اول شان می شود. 🔹 افزایش حقوق، آه مظلومی که خانه نشین است و دستش به جایی بند نیست همه تلاش اینان را بی‌برکت و بی‌ثمر می‌کند و جز نزاع خاموش و دق آور اجتماعی به بار نمی‌آورد. 🔹کافی است لحظه‌ای به آمارهای حوزه یا دانشگاه یا کاسبان ورشکسته نگاه بکنیم که وارد حزب بازی و رفیق بازیِ حتی حزب اللهی نماها، نشده اند اما کور هم نیستند. این بازی‌های کش‌دار خسته کننده را می بینند و قید یک لقمه عدالت اجتماعی و شایسته سالاری را می‌زنند. 🔹 آنچه زیر پوست شهر و روستا می گذرد را جز تراژدی غمبار بیکاری و گرانی نمی‌توان نامید. 🔹حالا باید دید رئیس جمهور محترم و کارمندهایش چه خواهند کرد و باید دید نجومی بگیران کم برخوردار از دین و انسانیت، چند سال نوری با غصه‌ها و دردهای بیکارها به خصوص پدران بی‌شغل فاصله دارند. ✍کارگر دور میدان مفید ✅ کانال‌جامع خبری، تحلیلی، آموزشی باسواد رسانه‌ای 👇 https://eitaa.com/joinchat/3688300608Cf61f1be155