✋ مذاکرات محرمانه، آری یا نه؟! 🔺مدتی است گفتگوهای احیای برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که در دولت پیشین عملا (اقدام یک‌طرفه) بود؛ در جریان است. برخی از دلسوزان انقلاب اسلامی از محرمانه بودن این توافق ابراز نگرانی کرده‌اند؛ چرا که پنهان بودن موارد مذاکره شائبه ضعف نتایج مذاکره‌ را درپی دارد و دیپلمات‌های ایرانی را از مشورت دلسوزان بی‌نصیب می‌گرداند. اما شیوه‌ی عقلانی و شرعی که به ذهن می‌رسد به شرح ذیل است؛ 🔴 اصل محرمانگی، دو مزیت قابل توجهی دارد؛ 🔸١_ بُلد نشدن برجام و عدم توجه همه‌جانبه هیئت دولت به مذاکرات. از خطرات همه‌گیر شدن بحث و گفت‌وگو حول برجام (از حیث روانی) بیش از اندازه ضروری انگاشتن توافق و القای تئوری (هر توافقی به‌تر از عدم توافق است.) 🔸٢_ عدم استحکام و نتیجه‌ی مذاکرات چرا که اگر پیش‌نهادهای بی‌حد و مرز را شاهد باشیم و صرفا از حیث دموکراتیک به موارد توافق بنگریم؛ می‌بایست مبانی را کنار گذاشت و با اسلوب هردنبیل به مذاکره پرداخت. 🔹امام جواد علیه السلام می‌فرمایند: «اظهار الشئی قبل ان یستحکم مفسده له». ممکن است ایراد شود که بعد از توافق نقد چه سودی دارد؟ زمانی که همه‌چیز را طرفین قبول کرده‌اند نقد نقادان بی‌ثمر است. 🔹این مشکل را قانون اساسی با اصل هفتاد و هفتم رفع کرده است؛ «عهدنامه ها، مقاوله نامه ها، قرارداد‌ها و موافقت نامه‌های بین المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.» تیم مذاکره کننده باید پنج بعلاوه یک را ( یا به عبارتی چهار بعلاوه یک را) متوجه کند که هر توافقی با تصویب شورای عالی امنیت ملی و مجلس شورای اسلامی قابلیت اجرایی دارد. سوال دیگری که ممکن است مطرح شود؛ نقش مردم سالاری در این میان چیست؟ چرا که بر اثبات محرمانگی دموکراتیزه شدن را آفت گفت‌وگو ها خواندیم. 🔹باید توجه شود که جمهوریت را از اساس منکر نشدیم؛ بلکه اتفاقا با تصویب مجلس شورای اسلامی به مردم سالاری صحه گذاشتیم به این نیز قانع نیستیم و دولت را موظف به اقناع عمومی می‌دانیم. آنچه که آفت است؛ ژست‌های دموکراسی مآبانه با استفاده از امپریالیسم رسانه‌یی است که هزاران بار در طول تاریخ انقلاب لطمه خوردیم. لذا محرمانگی مذاکره را با شرط موقتی بودن آن می‌پذیریم. ✍احسان قاسمی ✅ کانال‌جامع خبری، تحلیلی، آموزشی باسواد رسانه‌ای 👇 https://eitaa.com/joinchat/3688300608Cf61f1be155