بیایید کار فرهنگی نکنیم! 🔹پیشاپیش و قبل از آغاز هر پویش و موجی برای کار فرهنگی با هدف اصلاح نوجوانان، توجه داشته باشیم که اگر منظورمان از کار فرهنگی همین چیزی باشد که رایج است، بهتر است چنین خدمتی را در حق جمهوری اسلامی دریغ بفرماییم و بدانیم بزرگترین کار فرهنگی، توقف این‌گونه کاری‌ست که به آن کار فرهنگی می‌گوییم! این تذکر نه یک تعریض که یک راهکار عملی است. 👆 برخلاف تصور بخشنامه‌ای، بخش مهمی از خرابی‌های فرهنگی و اجتماعی امروز، نه محصول «کار نکردن‌ها» که میوه‌ی کار فرهنگیِ مصطلح و عادت‌شده‌ی دهه‌های اخیر است. 🔹ویژگی‌هایی مانند «مستمع‌پروری»، «تجمع‌محوری» و «بولتن‌گرایی» در این به اصطلاح کار فرهنگی، جا افتاده؛ از الزامات چنین کار فرهنگی‌ای، «زبان‌درازی نکردن»، «پرهیز از چون‌وچرا» و «ترکِ قیل‌وقال» است و محصولش «تعطیلی تفکر»، «وابستگی در اندیشیدن» و «ناتوانی در تحلیل»! 🔹نشانه‌ی خاصی که حکایت از بازاندیشی در معنا و اصول و شیوه‌ی کار فرهنگی داشته باشد، نمی‌بینیم. حتی این اراده نیز مشهود نیست که نمونه‌های ارزشمند و تجربه‌های قابل اعتنای دوره‌ی اخیر تقویت و تکثیر شود. 🔹تا پیش از دگرگونی اساسی در معنا و شیوه‌ی کار فرهنگی، دامن زدن به رویه‌های معیوب، جز خسارت مضاعف نیست. ✍️روح الله رشیدی ✅ کانال‌جامع خبری، تحلیلی، آموزشی باسواد رسانه‌ای 👇 https://eitaa.com/joinchat/3688300608Cf61f1be155