#یادداشت_ویژه_تحول #تحول_نظام_آموزشی 🌀استاد رشاد، عموم طلبه‌ها از این مقدسات شما دل بریده‌اند!! به بهانهٔ بیانات اخیر استاد رشاد ... 🔹استاد رشاد محوریت نظام علمی و آموزشی حوزه را پژوهش می‌دانند! ایشان یا در حوزه‌ها نیست و یا منظورشان از محوریت پژوهش پایان‌نامه‌های انباشته شده در فیضیه و دارالشفاء است. کسی که در متن حوزه است از وضعیت بسیار ضعیف پژوهش در حوزه‌ها باخبر است. طلبه‌هایی که در تدوین ظاهری [جدا از محتوایی] پایان‌نامه‌هایشان مانده‌اند و ... . 🔹ایشان در بیان جالب دیگری، دروس خارج را پژوهش‌محور دانسته‌اند که کار طلبه در آن تحقیق و پژوهش است! آقای رشاد از کدام درس خارج می‌گویند؟ درس خارجی که در آن بیشتر از بررسی آیات و روایات، به اقوال و قیل‌وقال‌های خسته‌کننده پرداخته می‌شود، درس خارجی که طلبه فقط مستمع است نه اشکالی می‌شود نه اصلا فرصتی برای آن است و نه استاد شاگردش را می‌شناسد چگونه پژوهشی است؟ طلاب درس خارج بهتر این وضعیت را درک می‌کنند. البته معدود دروس خارج از این قاعده مستثنا هستند. 🔹در بیان دیگری می‌گویند غالب افرادی که نظریه‌پردازی می‌کنند، نظریاتشان انسجام ندارد، نظریه باید در قالب نظام بوده و عملیاتی شود!! ایشان خوب است بفرمایند مرجع تشخیص انسجام داشتن یا نداشتن یک نظریه کجاست؟ اگر تریبون‌های حوزه که در دست آقایانی نظیر شماست، به دیگر نظریه‌پردازها هم داده می‌شد چه‌بسا روشن می‌گشت کدام نظریه‌ها مبنایی نبوده و از انسجام برخوردار نیستند. و اینکه مگر عملیاتی کردن نظریات، وظیفهٔ نظریه‌پرداز است یا مسئولین صاحب‌منصب و مسئول حوزه؟ بله این حوزه نظریاتی را عملیاتی می‌داند که از فیلتر‌های خاص خودشان عبور کرده باشند؛ ملاک‌شان همین است! 🔹جناب آقای رشاد بر خلاف فرمایش شما، کار حوزه کشف استعدادها نیست، بلکه فراری دادن آنهاست. شاهدش واقعیت عینی حوزه‌هاست؛ یا به دانشگاه‌ها می‌روند یا به دنبال تأمین معیشتشان و ... . نظام آموزشی که در آن طلبه مجبور است ده سال سطح را تمام کند اگرچه استعداد و علاقۀ او در رشته‌ای غیر از فقه و اصول است، آن نظام آموزشی که متون درسی‌اش، با نیازهای جامعه و انتظارات طلبه بیگانه است، آن سیستمی که هیچ آیندۀ علمی را برای طلبه تضمین نمی‌کند(مگر اینکه خود طلبه برنامۀ خاصی برای خود داشته باشد) آیا چنین سیستمی استعدادکُش است یا کاشف آن؟! 🔹ایشان متون درسی موجود در حوزه را مقدس خوانده‌اند! ما کتاب و متنی جز قرآن و احادیث، به‌عنوان مقدس نداریم؛ اولا اگرچه این کتب در جای خود ارزشمند هستند اما آموزشی نیستند و فاقد استانداردهای یک کتاب آموزشی‌اند. ثانیا زمانی که اشخاص و آثار مقدس شمرده شوند یعنی اعتراف به طفیلی بودن از نظر علمی و پنهان شدن پشت موفقیت دیگران، و سدّ راهی برای ترقّی اندیشه‌ها! تا زمانی که این کتب، مقدس خوانده می‌شود حوزه روی تحول را به خود نخواهد دید. 🔺اما استاد رشاد خوب است بدانید که بخواهیم یا نخواهیم، عموم طلبه‌ها از این مقدساتی که شما می‌گویید دل بریده‌اند!! 🖋 ناصر نجفی 🆔@tahavol_howze