به مناسبت نقل مطلبی از منشور برادری، بخش‌های دیگری از آن را که به گمانم بیش از پیش می‌بایست مورد توجه همه‌‌ی ما حوزویان قرار گیرد را نقل می‌کنم: «کتابهای فقهای بزرگوار اسلام پر است از اختلاف نظرها و سلیقه ها و برداشتها در‏‎ ‎‏زمینه های مختلف نظامی، فرهنگی و سیاسی و اقتصادی و عبادی، تا آنجا که در مسائلی‏‎ ‎‏که ادعای اجماع شده است قول و یا اقوال مخالف وجود دارد و حتی در مسائل اجماعی‏‎ ‎‏هم ممکن است قول خلاف پیدا شود، از اختلاف اخباریها و اصولیها بگذریم ... حال آیا می توان تصور نمود‏‎ ‎‏که چون فقها با یکدیگر اختلاف نظر داشته اند ـ نعوذبالله ـ خلاف حق و خلاف دین خدا‏‎ ‎‏عمل کرده اند؟ هرگز! ... لذا در حکومت اسلامی همیشه باید باب اجتهاد باز باشد و طبیعت انقلاب و نظام‏‎ ‎‏همواره اقتضا می کند که نظرات اجتهادی ـ فقهی در زمینه های مختلف ولو مخالف با‏‎ ‎‏یکدیگر آزادانه عرضه شود و کسی توان و حق جلوگیری از آن را ندارد ... این مسئله روشن است که بین افراد و جناحهای موجود وابسته به‏‎ ‎‏انقلاب اگر اختلاف هم باشد، صرفاً سیاسی است ولو اینکه شکل عقیدتی به آن داده‏‎ ‎‏شود، چرا که همه در اصول با هم مشترکند و به همین خاطر است که من آنان را تأیید‏‎ ‎‏می نمایم. آنها نسبت به اسلام و قرآن و انقلاب وفادارند و دلشان برای کشور و مردم‏‎ ‎‏می سوزد و هر کدام برای رشد اسلام و خدمت به مسلمین طرح و نظری دارند که به‏‎ ‎‏عقیدۀ خود موجب رستگاری است. ‏‏اگر آقایان از این دیدگاه که همه می خواهند نظام و اسلام را پشتیبانی کنند به مسائل‏‎ ‎‏بنگرند، بسیاری از معضلات و حیرتها برطرف می گردد ولی این بدان معنا نیست که همۀ‏‎ ‎‏افراد تابع محض یک جریان باشند. با این دید گفته ام که انتقاد سازنده معنایش مخالفت‏‎ ‎‏نبوده و تشکل جدید مفهومش اختلاف نیست. انتقاد بجا و سازنده باعث رشد جامعه‏‎ ‎‏می‌شود. انتقاد اگر بحق باشد، موجب هدایت دو جریان می شود. هیچ کس نباید خود را‏‎ ‎‏مطلق و مبرّای از انتقاد ببیند. البته انتقاد غیر از برخورد خطی و جریانی است. اگر در این‏‎ ‎‏نظام کسی یا گروهی خدای ناکرده بی جهت در فکر حذف یا تخریب دیگران برآید و‏‎ ‎‏مصلحت جناح و خط خود را بر مصلحت انقلاب مقدم بدارد، حتماً پیش از آنکه به‏‎ ‎‏رقیب یا رقبای خود ضربه بزند به اسلام و انقلاب لطمه وارد کرده است. در هر حال یکی‏ از کارهایی که یقیناً رضایت خداوند متعال در آن است، تألیف قلوب و تلاش جهت‏‎ ‎‏زدودن کدورتها و نزدیک ساختن مواضع خدمت به یکدیگر است. باید از واسطه هایی‏‎ ‎‏که فقط کارشان القای بدبینی نسبت به جناح مقابل است، پرهیز نمود. شما آنقدر دشمنان‏‎ ‎‏مشترک دارید که باید با همۀ توان در برابر آنان بایستید ... برای من روشن است که در نهاد هر دو جریان اعتقاد‏‎ ‎‏و عشق به خدا و خدمت به خلق نهفته است. با تبادل افکار و اندیشه های سازنده مسیر‏‎ ‎‏رقابتها را از آلودگی و انحراف و افراط و تفریط باید پاک نمود. من باز سفارش می کنم‏‎ ‎‏کشور ما در مرحلۀ بازسازی و سازندگی به تفکر و به وحدت و برادری نیاز دارد.» پیشنهاد می‌کنم متن کامل را از اینجا مطالعه بفرمایید.