✅ اسنادی از متحدالشکل کردن لباس مردان گیلان در دوره دیکتاتوری رضاخان میثم عبداللهی تصویب و اجرای قانون متحدالشکل شدن لباس های مردان ایرانی در ۱۳۰۷ از نخستین وجوه ضددینی بود که پشت پرده رضاخان را افشا میکرد. ممنوعیت پوشیدن لباس طیف های مختلف روحانیت به جز برای عده معدودی از مجتهدین و اجبار برای پوشیدن لباس متحدالشکل فرنگی که شامل کت و شلوار و کراوات و گذاشتن کلاه پهلوی برای همه مردان ایرانی اجباری شد. بدون لحاظ کوچکترین درکی از فرهنگ ایرانی و صرفا با استفاده از اجبار دست به یکسان سازی زدند، پوشیدن لباس های ملی و بومی و قومی ایرانی که در هر منطقه متناسب با شرایط، اقلیم و فرهنگ و آب و هوا متفاوت بود. به سر گذاشتن کلاه های نمدی و بستن شال و سایر لباسهای بومی در سراسر شهرها و روستاهای دور و نزدیک جرم انگاری شد. این قانون چند بار تغییر کرد تا اینکه در سال ۱۳۱۴ گذاشتن کلاه شاپو (فرنگی- لگنی) برای مردان ایرانی اجباری شد و گذاشتن کلاه پهلوی ممنوع گشت. در اجرای این موضوع، به نحوی عمل کردند که علما و روحانیون و حتی مجتهدین بزرگ امنیت نداشتند و دائم تحت آزار بودند و با نیروهای شهربانی، که شقی ترین نیروهای نظامی و امنیتی در دوره رضاخان بودند، سر و کله باید میزدند و به نحوی تحت فشار و زندان و تحت شدیدترین تحقیر و توهین و تهدید بودند که تعداد روحانیون و علما به قدر چشمگیری کم شد. روحانیون را به جای مبارزه با نظام استعماری، به حفظ خود و رفع آزار و اذیت و حبس ماموران شهربانی میگذراند. در سالروز فرار رضاخان از این کشور، به یکی از جنایاتش در گیلان می‌پردازیم تا چهره حقیقی دوران دیکتاتوری سیاه بیست ساله او او برای عموم مردم روشن شود. برای مشاهده متن کامل این مقاله و اسناد به نشانی زیر مراجعه کنید. rangeiman.ir/?p=18187 🔻 قیام نو | سید رسول منفرد 🔺 http://Eitaa.com/qeyameno