بیش از هفتاد سال، صهیونیست ها روزانه تعدادی از فلسطینی ها را کشتند و آواره کردند. به کودک و نوجوان و جوان و پیر و زن و مرد رحم نکردند. خانه و آشایانه آنان را گرفتند. تقریبا هر خانه و خانواده فلسطینی در این جنایت قریب به هشتاد ساله قربانی داشته و چیزی برای از دست دادن ندارد. سوال این است در این سال ها مدعیان انسانیت کجا بودند؟ اینکه پس از هفتاد سال یک هزارم پاسخ کشتار مستمر صهیونها هم توسط حماس داده نشد، چرا طرفداران انسانیت پوشالی را به رعشه درآورده؟ چرا انسانیت عده ای از رسانه یهود ، سیگنال میگیرد؟! اینکه حماس چند شهرک نظامی صهیون ها را زد، اگر خوشحالی ندارد، سبب غمگینی مدعیان انسانیت هم نمی بایست میشد. حال سوال این است که کشتار ده هزار نفری کودکان و زنان و بیگناهان فلسطینی توسط صهیون های وحشی و با حمایت شیطان بزرگ آمریکا، سبب شادی مدعیان انسانیت است یا سبب غمگینی؟ چرا اقدامی علیه این فاجعه کم نظیر در تاریخ صورت نمی گیرد؟! مگر انسانیت نم کشیده هم داریم؟! چهار هزار کودک و ده ها خبرنگار کشته شدند. حدود چهل مرکز درمانی و ده ها پناهگاه با بمب با خاک یکسان شد. مدعیان انسانیت ، خود را جای فلسطینی ها بگذارید؟ بدانید فرزندان شما و آیندگان از شما سوال می‌پرسند و شما را قضاوت می کنند. اینجاست که باید گفت اگر دین ندارید، انسان آزاده باشید یعنی دارای انسانیتی که بین همه مشترک است (فارغ از نگاه نژادی و ملیتی و رنگ پوست و...) و نمی تواند کشتار جمعی زنان و کودکان را ببیند و خنثی باشد و اقدامی انجام ندهد و اگر خون گریه نکرد، ناراحت نباشد. @bashirseraj