💢چرا حوادث ایران غیرعادی جلوه داده می‌شود؟ مقایسه‌ای با آلمان و فرانسه⁉️ در ایران، وقوع هر حادثه‌ای—چه سقوط آسانسور در یک بیمارستان، چه تصادف قطار یا انفجار گاز شهری—ریختن ساختمان و مراکز تجاری به علت آتش سوزی بلافاصله به موجی از انتقادهای رسانه‌ای، تهمت‌پراکنی سیاسی و التهاب اجتماعی منجر می‌شود. این واکنش‌ها، در مقایسه با کشورهای غربی که حوادثی به مراتب مشابه و حتی شدیدتر را تجربه می‌کنند، بسیار غیرعادی و بعضاً مغرضانه به نظر می‌رسد. واقعیت حوادث در کشورهای غربی: در سال‌های اخیر، کشورهای توسعه‌یافته‌ای مانند آلمان و فرانسه نیز با حوادث ناگوار و پرتلفات مواجه بوده‌اند: 1. هامبورگ – ۲۰۲۵: برخورد قطار سریع‌السیر با کامیون، یک کشته و ۲۶ زخمی 2. هانوفر – ۲۰۲۳: برخورد قطار با خودروی عبوری، ۳ کشته 3. کلن – ۲۰۲۳: مرگ دو نفر از کارکنان راه‌آهن بر اثر برخورد با قطار 4. پاریس – ۲۰۲۴: حملات خرابکارانه به خطوط TGV، اختلال گسترده ریلی 🕹اما رسانه‌ها در این کشورها عمدتاً با تحلیل‌های فنی و بدون تحریک احساسات عمومی به موضوع پرداختند. مسئولان نیز با آرامش، شفاف‌سازی و اصلاح سیاست‌ها، اعتماد عمومی را حفظ کردند. ❌اما در ایران چه می‌شود؟ در ایران، برخی جریان‌های رسانه‌ای داخلی و به‌ویژه خارجی، بلافاصله پس از هر حادثه، توپ را به زمین «نظام» و «دولت» می‌اندازند، بدون تحلیل فنی یا بررسی جوانب ساختاری. این برخورد، نه تنها از منظر حقوقی ناصحیح است، بلکه از لحاظ روان‌شناسی اجتماعی نیز به افزایش استرس عمومی و بی‌اعتمادی دامن می‌زند. دفاع منطقی و حقوقی از دولت و نظام جمهوری اسلامی: 1⃣ اصل تفکیک مسئولیت‌ها: در حقوق عمومی، مسئولیت حادثه ابتدا متوجه مباشر یا نهاد اجرایی مرتبط است، نه کل ساختار حاکمیتی. وقتی حادثه‌ای در یک بیمارستان دولتی رخ می‌دهد، الزاماً به معنای ناکارآمدی کل نظام سیاسی نیست—همان‌گونه که در فرانسه یا آلمان نیز چنین حوادثی پای دولت را به دادگاه نمی‌کشاند. 2⃣ روند پاسخگویی در چارچوب قانون: دولت و نهادهای اجرایی جمهوری اسلامی ایران—در قالب دیوان محاسبات، بازرسی کل کشور و حتی مراجع قضایی—در بسیاری از این پرونده‌ها پاسخگو بوده‌اند و گزارش‌های آن علنی نیز شده است. 3⃣ نفی مسئولیت مطلق: نسبت دادن مسئولیت مطلق به «نظام» در هر اتفاقی—از سقوط آسانسور گرفته تا انفجار گاز در یک روستا—بی‌پایه، فاقد منطق حقوقی و صرفاً یک ابزار سیاسی است. نظام‌های سیاسی مسئول “سیاستگذاری کلان” هستند، نه “نظارت لحظه‌ای بر عملکرد فردی تکنسین‌ها”. 4⃣وجود فشارهای تحریمی و مضیقه‌های مالی: دولت ایران در شرایطی به اداره کشور و خدمات‌رسانی مشغول است که با شدیدترین تحریم‌های بین‌المللی مواجه بوده و منابع مالی‌اش محدود شده است. بسیاری از مشکلات زیرساختی، نتیجه مستقیم محدودیت در دسترسی به تجهیزات و تکنولوژی روز دنیاست که در صورت نبود تحریم‌ها، به سادگی قابل حل بودند. 5⃣ مدیریت بحران و توان داخلی: در اکثر موارد، نیروهای امدادی، نظامی و مدیریتی ایران با سرعت و توانایی بالا بحران‌ها را کنترل کرده‌اند. نگاهی به واکنش‌های دولت در زلزله خوی، سیل گلستان یا آتش‌سوزی‌ها در جنگل‌های شمال، نشان می‌دهد که دولت جمهوری اسلامی به هیچ‌وجه در مقام «بی‌تفاوتی» یا «قصور عامدانه» قرار ندارد. ◀️جمع‌بندی: اگر چه می‌توان از هر حادثه‌ای درس گرفت و باید نهادهای اجرایی را در قبال کاستی‌ها پاسخگو دانست، اما نباید از انصاف خارج شد. مقایسه‌ای منصفانه با کشورهای دیگر نشان می‌دهد که وقوع حادثه در ذات سیستم‌های بزرگ و پیچیده است. آنچه مهم‌تر است، پاسخ منطقی، پرهیز از هیجانات مخرب، و بازسازی اعتماد اجتماعی با تکیه بر حقیقت است. ✔️ جامعه نیازمند تبیین و آگاهیست 👈 #خبرهای_کم_ولی_خاص👇 بصیرت ظهور &ایتا👇 eitaa.com/basiratezohor  👈 #خبرهای_کم_ولی_خاص👇 https://splus.ir/basiratezohor