“ و بدان که اگر درختی ببُرند آخر از بیخ او شاخی جهد و ببالد تا به قرارِ اصل باز شود، و اگر به شمشیر جراحتی افتد هم مرهم توان کرد و التیام پذیرد و پیکان بیلک را که در استخوان نشیند بیرون آوردن ممکن گردد،، ولی جراحت سخن هرگز علاج نپذیرد و هر تیری که از گشادن زبان به دل رسد بر آوردن آن در امکان نیاید و درد آن ابدالدّهر باقی ماند. هر سوزی را دارویی است: آتش را آب، و زهر را تریاک، و غم را صبر، و عشق را وصال. اما آتش حقد(کینه) را مادّت بینهایت است، اگر همهء دریاها بر وی گذرد نمیرد و میان ما و قوم تو نهال عداوت چنان جای گرفت که بیخ آن به قعر ثری رسید و شاخ او از ثریا بگذشت...” ‎📚 کلیله و دمنه ص ۲۳۲ بتصحیح حضرت علامه حسن زاده آملی 👈 #خبرهای_کم_ولی_خاص👇 http://sapp.ir/basiratezohor بصیرت ظهور &ایتا👇 eitaa.com/basiratezohor