ســالــ‌ها تــلــاش ڪــردم،چــرا نــبــایــد شــهیــد شــوم؟مــیــ‌خــواهم لــبــاس شــهیــد را بــپــوشــم،شــایــد مــن هم شــهیــد شــومــ.» منــیــک چــفــیــه و یــک زیــرپــوش عــلــی را بــه او دادم و گــفــتــم:«مــیــ‌دهم امــا تــو را بــه خــدا بــه ایــن نــیــت ڪــه گــفــتــیــد اســتــفــاده نــڪــنــیــد.»گــفــت:«بــاشــه.» قــولیــڪــه هیــچ وقــت عــمــلــی نــشــد چــنــد شــب قــبــل از شــهادت حــاج قــاســم اســتــرســی ڪــه قــبــل از شــهادت عــلــی پــیــدا ڪــردم،همــان اســتــرس را بــرای شــهادت حــاج قــاســم پــیــدا ڪــردم.زنــگ زدم بــه آقــای پــورجــعــفــری گــفــتــم:«مــیــ‌شــود تــلــفــن را بــه حــاج قــاســم بــدهیــد؟»گــفــت:«حــاجــی دســتــش بــنــد اســتــ.»گــفــتــم:تــو را بــه خــدا چــنــد دقــیــقــه فــقــط ڪــار دارم.شــهیــد پــورجــعــفــری حــاجــی را صــدا ڪــرد و گــفــت:«نــمــیــ‌دانــم چــرا خــانــم ســعــد دارد گــریــه مــیــ‌ڪــنــد.»حــاجــی تــلــفــن را گــرفــت و گــفــت:«دخــتــر غــرغــروی مــن!دوبــاره چــی شــده؟»گــفــتــم:«حــاجــی ڪــجــا هســتــیــد؟مــن دوبــاره بــیــ‌قــرار هســتــم.نــڪــنــد جــایــی بــرویــد.احــســاس مــیــ‌ڪــنــم همــان اتــفــاقــی ڪــه بــرای عــلــی افــتــاد،مــمــڪــن اســت بــرایــتــان بــیــافــتــد.همــان حــس بــد را از دیــشــب تــا حــالــا نــســبــت بــه شــمــا پــیــدا ڪــردمــ.»گــفــت:«یــعــنــی مــیــ‌خــواهم شــهیــد شــومــ؟»گــفــتــم:«خــدا نــڪــنــد،دشــمــنــت بــمــیــرد.»گــفــت:«دارم ڪــارهایــم را جــمــع و جــور مــیــ‌ڪــنــم.ایــنــقــدر هم غــرغــر نــڪــن ســر مــن.خــیــالــت راحــت مــن دارم مــیــ‌روم جــایــی،بــرمــیــ‌گــردم بــعــد مــیــ‌آیــم همــان قــولــی ڪــه دادم،نــاهار مــیــ‌آیــم خــانــه شــمــا.» شــبــی ڪــه پــابــرهنــه بــه ســرمــان مــیــ‌زدیــمــ شــب شــهادت حــاج قــاســم بــا دوســتــانــم رفــتــیــم قــم.نــمــیــ‌دانــم چــه جــشــنــی مــیــ‌خــواســتــیــم بــرای همــســران شــهدا بــگــیــریــم.دوســتــانــم گــفــتــنــد بــیــایــیــد مــڪــان مــراســم را آذیــن بــبــنــدیــم.دســت و دلــم نــمــیــ‌رفــت.همــه مــیــ‌گــفــتــنــد خــانــم ســعــد،همــیــشــه انــرژی شــمــا مــنــفــی هســت.گــفــتــم:نــمــیــ‌دانــم چــرا دســت و دلــم بــه آذیــن بــســتــن نــمــیــ‌رود.بــرگــشــتــیــم خــانــه.۱۳ دی وقــتــی شــنــیــدم حــاج قــاســم شــهیــد شــده،دنــیــا دوبــاره روی ســرم خــراب شــد.دوبــاره عــلــی شــهیــد شــده بــود.ایــن بــار نــه تــنــها غــم از دســت دادن عــلــی را داشــتــم،احــســاس مــیــ‌ڪــردم پــدرم را هم از دســت داده‌ام.صــبــح ڪــه گــوشــی را روشــن ڪــردم و خــبــر را شــنــیــدم و گــفــتــم:ایــنــ‌ها دیــگــر چــه چــرت و پــرتــی اســت مــنــتــشــر مــیــ‌ڪــنــنــد؟مــطــمــئن ڪــه شــدم،گــریــه ڪــردم.بــچــه‌ها بــا حــالــت بــدی از خــواب بــلــنــد شــدنــد و شــروع ڪــردنــد گــریــه ڪــردن.مــعــصــومــه بــعــد از آن تــا مــدتــ‌ها افــســردگــی گــرفــت و حــالــش بــد بــود.مــن و بــچــه‌هایــم خــودمــان را بــه فــرودگــاه رســانــدیــم وحــتــا بــه اســتــقــبــال پــیــڪــر او بــرویــم.پــابــرهنــه بــه ســرمــان مــیــ‌زدیــم در فــرودگــاه و مــیــ‌دویــدیــمــ. آنــقــدرجــیــغ زدم ڪــه آقــایــی گــفــت:«خــانــم!چــه ڪــار مــیــ‌ڪــنــیــد؟»  👈 #خبرهای_کم_ولی_خاص👇 http://sapp.ir/basiratezohor بصیرت ظهور &ایتا👇 eitaa.com/basiratezohor