. 💠 وحدت [قرآن] گُنگ نيست و تخيلى نيست، كه توحيد است، توحيدى كه عشق به حق و آزادى از غير اوست؛ توحيدى در درون، با شكستن الهه‏ى «هوس» و در جامعه، با شكستن طاغوت و در هستى، با كنار گذاشتن رب‏النوع‏ها و بت‏ها. 💠 همان‏طور كه ابراهيم از اسماعيل گذشت و با نمرود درگير شد و از ستاره و ماه و خورشيد و از محكوم‏ها بُريد و به حاكم رو انداخت و دل به او داد و گفت: «لا احِبُّ الْآفِلينَ»؛ من محكوم‏ها و آفل‏ها را دوست ندارم. 💠 کسانى كه با شناخت‏ها همراه هستند، به اين احساس‏ها مى‏رسند. و هنگامى كه شناخت و احساس با هم گره خورد، عمل و حركت متولد مى‏شود... 💠 طلب و احساس من، مقدمات كارم را فراهم مى‏كنند و ورزيدگى‏ها را به من مى‏رسانند. و من همراه سه عامل آگاهى، طلب و ورزيدگى مى‏توانم به محبوبم برسم و كارم را عملى كنم. ✍ #استاد_صفایی_حائری | مسئولیت و سازندگی، صفحه ۱۶۶ و ۱۶۷ ☀️ #تربیت_در_قرآن | جزء 7⃣ 🔰 باور؛ خانه کنشگرانِ تربیت اسلامی. 🆔 @Bavar_tarbiat