🌸🌷🌸🌷🌸🌷🌸 📖 ۲ نخست دو روایت از کتاب صفات الشیعه شیخ صدوق -ره- درباره مقام و منزلت شیعیان و محبان اهل بیت -علیهم السلام- و داستانی از اختلاف این دو مقام را برای تبرک و تیمن خدمتتان عرض میکنم. حدیث اول: حضرت امام صادق -علیه السلام- فرمودند: شیعتنا اهل الورع و الاجتهاد و اهل الوفاء و الامانة و اهل الزهد و العبادة اصحاب احدی و خمسین رکعة فی الیوم والیلة القائمون بالیل الصائمون بالنهار و یزکون اموالهم و یحجون البیت و یجتنبون کل محرم.¹ و در قسمتی از فرمایش حضرت موسی کاظم -علیه السلام- درباره مقام شیعیان آمده است: ...شیعتنا ینظرون بنورالله و یتقلبون فی رحمة الله و یفورون بکرامة الله...² مقام شیعه اهل بیت بودن، مقام عظمایی است که فائزون در قیامت هستند و اما محبان اهل بیت -علیهم السلام- مقام شفاعت شدگانی است که به وسیله اولیاء الهی، در قیامت دستگیری می شوند. برای روشن شدن تفاوت میان این دو مقام، عنایت به داستان مشهوری از مهمانان حضرت امام رضا -علیه السلام- مناسب می باشد: گروهی به درب خانه ی حضرت امام رضا -علیه السلام- آمدند و خود را شیعیان امیرالمومنین علی ابن ابی طالب -علیهما السلام- معرفی کردند و حضرت آنها را تا دو ماه نپذیرفت و آنها پس از التماس فراوان و شفیع قراردادن یاران آن حضرت، اجازه ملاقات یافتند، آنها سلام کردند و حضرت پاسخ ندادند و همچنین اجازه نشستن هم به ایشان ندادند و آنها در حالت ایستاده دلیل این محرومیت را سؤال کردند و حضرت در جواب آنها فرمودند، که فقط به روش خداوند متعال و رسول اکرم و امیرالمومنین -علیهماالسلام- اقتداء کردند. آنها گفتند چگونه اقتداء کردید؟ آن حضرت فرمودند: لدعواکم انکم شیعة امیرالمومنین علی بن ابی طالب ویحکم (وای برشما) انما شیعته الحسن و الحسین و ابوذر و سلمان و المقداد و عمار و محمدبن ابی بکر، الذین لم یخالفوا شیئاً من اوامره و لم یرکبوا شیئاً من فنون زواجره فامّا انتم اذا قلتم انکم شیعته و انتم فی اکثر اعمالکم له مخالفون مقصرون فی کثیر من الفرائض متهاونون بعظیم حقوق اخوانکم فی الله و تتقون حیث لا یجب التقیه و تترکون التقیه حیث لابد من التقیه فلو قلتم انکم موالوه و محبوه و الموالون لاولیائه والمعادون لاعدائه لم انکره من قولکم و لکن هذه مرتبة شریفة ادعیتموها ان لم تصدقوا قولکم بفعلکم هلکتم الا ان تتدارککم رحمة من ربکم... و پس از توبه از ادعای دروغین شیعه بودن و بیان آن که از محبان اهل بیت -علیهم السلام- هستند، حضرت آنها را با اکرام پذیرایی فرمودند.³ پس از ذکر این مقدمه تلاش می کنیم به سؤالاتی درباره ی روایاتی که درآنها به #طیب_الولادة (حلال زاده بودن) برای محبان اهل بیت و خبث الولادة ( پلید بودن در ولادت - حرام زاده بودن ) برای دشمنان ایشان طرح شده، پاسخ دهیم. سؤالات: 1- چرا شیعیان برای طرفداران خود صفت حلال زادگی و برای مخالفانشان قائل به حرام زادگی هستند؟ آیا این جزمی گرایی و خود پرستی یک دین و مذهب نیست؟ 2- اگر خداوند عادل مطلق است، پس چگونه ممکن است که ولدالزنا در حالیکه در تولد خودش اصلا نقشی نداشته، باتوجه به روایات در این مورد، از ورود به طریق کمال یعنی محبت اهل بیت و رسیدن به کمال لایق خویش بی بهره است؟! 3- بدیهی است که ولدالزنا در پیدایش خود کاملا بی گناه است، در عین حال پدر و مادر گناهکارش و حتی منافقان و مشرکان می توانند توبه کرده و به بهشت روند، ولی او از رفتن به بهشت محروم است؟ 4- چرا ولدالزنا درصورت ایمان و عمل صالح به بهشت نمی رود، درحالیکه آیات قرآن به همه ی انسان ها وعده ی بهشت داده است؟ 5- آیا غیر مسلمانان و یا غیر شیعیان حلال زاده اند یا خیر؟ وضعیت آنان در آخرت چگونه است؟ 6- اگر حلال زاده بودن مقید به قرائت عقد شرعی در دین اسلام است، حکم اجداد پیامبر اسلام -ص- چیست؟ 7- چرا حرام زاده با آنکه مرتکب جرمی نشده است، از برخی حقوق اجتماعی محروم شده است؟ 🔘 ادامه دارد... 📋 مقاله #طیب_الولادة (مقام و منزلت شیعیان و مخالفین تشیع و پاسخگویی به شبهات مربوط به عدالت الهی) 🌷بیّنات | پایگاه مردمی تنظیم و نشر آثار استاد اخلاق تهران 🆔 @bayyenat110