. مى توان به نگاه تحقيق و توسعه به عنوان پيشرفت فكر كرد، نگاهى كه در آن نياز به سرمايه‌هاى غير قابل وصول براى خريد و تامين كالاهاى فناورانه مورد نیاز كشور نيست. امكانات و سرمايه محور كار نيست، بلکه انسانى منتظر در میان است كه با دانش اوليه و شناخت خود، گام اول و نقطه شروع را می یابد و با نگاه به نياز هاى جامعه به گونه اى انتخاب می‌كند كه روزبه‌روز صاحب فناورى، دانش و توانايى بيشتر شود و حاصل اين نوع نگاه محصولاتى براى حل مسائل جامعه می باشد. این انسان در نگاهش به جای مصرف دانش و توانایی های موجود برای کسب سود، مدام به نقطه ی افزودن دانش و توانایی‌اش فکر می کند تا روز به روز به دانش ها و توانایی اش افزوده شود و به تبع فناوری های بیشتر و محصولات بیشتر حاصل می‌گردد. @behyaarstf_ir