🔹وقتی راه گشوده شود... 🔹با حضور تاریخی گاهی در مطابقت و موافقت با اراده ی الهی قرار می گیریم و مطابق آن اراده عمل می کنیم. و این مطابقت در مواردی نادر در حد دیدن جلوه ی آن اراده در افق رخدادی برابر ما گشوده می شود. 🔹چیزی که شهدا به خوبی تجربه کردند. همه سخن در یافتن راهی است که تمام هستی ما را دربرگرفته و اینکه بدانیم هر آنچه باید بنگیریم، خود را تنها در راه نشان می دهد. در میدان دیدی که *راه* آن را می گشاید. 🔹ما چگونه می توانیم از اراده ی خود آزاد شویم و در اراده ی الهی قرار گیریم؟ 🔹ما دچار حجابی هستیم که این حجاب مجال بودن را از ما گرفته است. به تعبیری دنیای امروز فرصت ابراز وجود و بودن که همان احساس حضور تاریخی است را به انسان نمی دهد. حضور تاریخی یا به عبارت دیگر اینکه انسان احساس هستی و وجود پیدا کند در شرایطی خاص میسر می شود. انسان وقتی در حضور تاریخی قرار می گیرد، احساس بودن می کند. 🔹انسان می تواند برای مدتی کوتاه وجود خودش را با حل یک مسئله ببیند و احساس بودنی هر چند کوتاه داشته باشد، اما همه ی این احساس ها از جهاتی فانی می شود و از میان می رود و اینجاست که این سوال مطرح است که کجا می شود احساس بودنی داشت که پوچ نمی شود؟ آنجا که این حضور تاریخی را احساس کنیم و به تعبیری خود را در یک تاریخ بیابیم. 🔹جایی که انسان می تواند با یک مسئله ی تاریخی مواجه شود می تواند احساس حضور تاریخی داشته باشد و تداوما فرصت ابراز وجود و هستی پیدا کند. @behyaarstf_ir