*نگاه باصفا* و زلال به انسان ها، راه پیشرفت و آبادانی 🔹ارائه ی حجه الاسلام نجات بخش در جمع گروه تبلیغی نسیم وصال قم، (از دقیقه ی ۸، بعد از طرح مسئله ی دوستان.) 🔹در مناسبات اقتصادی و تولیدی خاصی بسر می بریم که در آن شهر های مختلف بی معنا هستند، به طور مثال فرقی نمی کند که فولاد را در اصفهان یا هرمزگان راه اندازی کنیم. در مناسبات رایج تولید و کارخانه ای خیلی موقعیت ها و محل ها و انسان آن منطقه مهم نیست و کار ها به سمتی می رود که امکانات بیشتر باشد و محلیت موضوع ندارد و این علتش آن است که کار ها خیلی مبتنی بر امکانات است تا نیروی انسانی و توان انسان ها، نیروی انسانی نهایتا یک اپراتور و تکنسین هست و قابلیت های فرهنگی و قومیش مطرح نیست و انسان و هدف خلقتش آشکار نمی شود. 🔹مسئله ی دانش بنیان به شدت با انسان سر و کار دارد و به تعبیری معنی دار شدن انسان در کار است، یعنی شما منتظر انسانی هستید که بیاید و راه را باز کند و پیش ببرد. 🔹در شهر ها و منطقه ها باید نگاهی داشت که خودِ انسان های آن شهر و دیار آشکار شوند و از خودشان بیگانه نشوند و مجال بروز خودِ انسان ها را دهیم و با واژه ی *محرومیت*، یک شخصیت کاذب به انسان ها تحمیل نکنیم و اوج این نگاه را در حاج قاسم می شود دید. @behyaarstf_ir