و يا به خشم نمي آمد.
۶۵- از براي خدا آنچنان به خشم مي آمد که ديگر کسي او را نمي شناخت
۶۶- هرگز براي خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حريم حق شکسته شود.
۶۷- هيچ خصلتي نزد آن حضرت منفورتر از دروغگويي نبود.
۶۸- در حال خشنودي و نا خشنودي جز ياد حق بر زبان نداشت.
۶۹- هرگز درهم و ديناري نزد خود پس انداز نکرد .
۷۰- در خوراک و پوشاک چيزي زيادتر از خدمتکارانش نداشت.
۷۱- روي خاک مي نشست و روي خاک غذا مي خورد.
۷۲- روي زمين مي خوابيد.
۷۳- کفش و لباس را خودش وصله مي کرد.
۷۴- با دست خودش شير مي دوشيد و پاي شتر ش را خودش مي بست.
۷۵- هر مرکبي برايش مهيا بود سوار مي شد و برايش فرقي نمي کرد.
۷۶- هرجا مي رفت عبايي که داشت به عنوان زير انداز خود استفاده مي کرد.
۷۷- اکثر جامه های آن حضرت سفيد بود.
۷۸- چون جامه نو مي پوشيد جامه قبلي خود را به فقيري مي بخشيد.
۷۹- جامه فاخري که داشت مخصوص روز جمعه بود.
۸۰- در هنگام کفش و لباس پوشيدن هميشه از سمت راست آغاز مي کرد.
۸۱- ژوليده مو بودن را کراهت مي دانست.
۸۲- هميشه خوشبو بود و بيشترين مخارج آن حضرت براي خريدن عطر بود.
۸۳- هميشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک مي زد.
۸۴- نور چشم او در نماز بود و آسايش و آرامش خود را در نماز مي يافت.
۸۵- ايام سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه مي داشت.
۸۶- هرگز نعمتي را مذمت نکرد.
۸۷- اندک نعمت خداوند را بزرگ مي شمرد.
۸۸- هرگز از غذايي تعريف نکرد يا از غذايي بد نگفت.
۸۹- موقع غذا هرچه حاضر مي کردند ميل مي فرمود.
۹۰- در سر سفره از جلوي خود غذا تناول مي فرمود.
۹۱- بر سر غذا از همه زودتر حاضر مي شد و از همه ديرتر دست مي کشيد.
۹۲- تا گرسنه نمي شد غذا ميل نمي کرد و قبل از سير شدن منصرف مي شد.
۹۳- معده اش هيچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.
۹۴- در غذا هرگز آروغ نزد.
۹۵- تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمي خورد.
۹۶- بعد از غذا دستها را می شست و روي خود مي کشيد.
۹۷- وقت آشاميدن سه جرعه آب می نوشيد؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله.
۹۸- از دوشيزگان پرده نشين با حياتر بود.
۹۹- چون مي خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می خواست.
۱۰۰- اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسيم مي کرد: بخشی برای خدا، بخشي براي خانواده و بخشی براي خودش بود و وقت خودش را نيز با مردم قسمت می کرد.
📚 کتاب «منتهی الآمال» محدث قمی و کتاب «مکارم الاخلاق» طبرسی