🔴 محدودیت سلاح‌های متعارف؛ خودتحریمی یا بازی در زمین دشمن؟ لایحه الحاق ایران به معاهده ممنوعیت یا محدودیت استفاده از برخی سلاح‌های متعارف تقدیم مجلس شد. لایحه‌ای که نه تنها امنیت کشور را تقویت نمی‌کند، بلکه می‌تواند به تضعیف توان دفاعی منجر شود. سؤال اساسی اینجاست: 🔹 اگر این سلاح‌ها متعارف هستند، چرا باید خود را از داشتن و استفاده از آن‌ها محروم کنیم؟ 🔹 آیا در شرایطی که تهدیدات نظامی علیه ایران وجود دارد، محدود کردن توان دفاعی منطقی است؟ 🔹 چه تضمینی وجود دارد که این معاهده در آینده بهانه‌ای برای فشارهای بیشتر علیه ایران نشود؟ ظهره‌وند به درستی اشاره کرده که آبشخور این لایحه، شبکه نفوذ است. این مسئله، یک تصمیم ساده حقوقی یا دیپلماتیک نیست؛ بلکه یک انتخاب راهبردی است که می‌تواند پیامدهای جدی برای امنیت ملی داشته باشد. دولت باید شفاف‌سازی کند: ❓ این لایحه با چه هدفی تنظیم شده است؟🧐 ❓ آیا کشورهای متخاصم نیز به چنین محدودیت‌هایی پایبندند؟🧐 ❓ آیا تجربه برجام کافی نبود که بدانیم معاهدات بین‌المللی لزوماً به نفع ما تمام نمی‌شوند؟🤨 امیدوارم مجلسی ها به هوش باشند و با چشمانی باز تصمیم بگیرند: مبادا امضای امروز،بهانه ای برای فشارهای فردا شود!😩 📣ایران سال‌هاست که از سوی قدرت‌های جهانی تحت فشار است؛ از تحریم‌های اقتصادی گرفته تا تهدیدات نظامی. 👈در چنین شرایطی، تصمیم‌گیری درباره توان دفاعی کشور باید بر مبنای منافع ملی باشد، نه خوشایند ذائقه غربی هایی که پابند به هیج چیز نیستند و حتی رحمی به هم پیمانان خود ندارند! ✍النجم_الثاقب @chele_hozor