نخیر! مراحل رسیدن به قانون اساسی هیچ جای دنیا مثل ایران نبوده - چرا راه دور بریم؟ تو همین آمریکا 42 نفر از ایالات های مختلف که اون موقع بهشون میگفتند (delegates) الآن بهشون میگن (Founding Fathers) بدون رای مردم رفتند نشستند یه چیزی نوشتند که خوداون 42 نفر قبولش نداشتند یعنی (Edmund Randolph ) و (George Mason) و (Elbridge Gerry) گفتند ما بمیریم هم این خزعبلات را امضا نمیکنیم (و مردند و امضا هم نکردند! ) بالاخره در 17 سپتامبر 1979 وقتی 39 تا امضا جمع شد گفتند خب این قانون اساسی ما هست فرستادنش ایالت ها گفتند همینه که هست 6 ماه وقت دارید بر اساس ساز و کارهای داخلی تصویبش کنید 9 تا ایالت هم که تصویب کردند گفتند خب دیگه اصل کاری ها همین بودند بقیه ها همینه که هست ! در واقع تا امروز هم کسی تو آمریکا نه به نوع حکومت آمریکا و نه به قانون اساسی رای نداده! این که اول نوع حکومت در یک رفراندوم که همه مخالفان ایدۀ جمهوری اسلامی توش با هم متحد هستند در 12 فروردین 1358 با رای مردم تصویب بشه، بعد که جمهوری اسلامی بودن فرم حکومت با رای اکثریت مردم تصویب شد با انتخابات 12 مرداد 1358 یک مجلس خبرگان قانون اساسی برای نوشتن (و تصویب کردن) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تشکیل بشه و بعد از این که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران توسط نماینده های مردم ایران نوشته و تصویب شد، دوباره متن مصوب نمایندهای منتخب مردم ایران در 12 آذر 1358 به رای عموم مردم گذاشته بشه روش ابتکاری ویژه شرایط خاص ایران بوده. البته یک عده ای از همون سال 1358 به این روش اجرای دموکراسی تو ایران معترض و علاقمند بودند ادای همون (Founding Fathers) را تو ایران در بیارن! یه متن هایی هم که سه چهار نفری از جاهای مختلف کپی - پیست کرده بودند هر از چندگاه تو یکی از روزنامه هاشون منتشر و حلوا حلوا میکردند... هنوزم هستند!!!