📑 نظریه آمیختگی مفهومی (تلفیق مفهومی) 🏷 Conceptual Blending Theory نظریه آمیختگی مفهومی را می‌توان از یکسو مبتنی بر تحقیقات ژیل فوکونیه پیرامون فضاهای ذهنی جهت حل معمای فرآیند ساختن معنی در زبان دانست و از سوی دیگر جنبه‌هایی از این نظریه نیز بر اساس مطالعات مارک ترنر پیرامون استعاره مفهومی در ادبیات و فرآیندهای معنی‌سازی مرتبط با آن شکل گرفته است. این دو پژوهشگر در جریان برنامه‌‌های تحقیقاتی خود به نمونه‌هایی رسیدند که با هیچ یک از قالب‌های نظری در دست آن‌ها به روشنی قابل تبیین نبود. در ادامه، فوکونیه و ترنر برخی از جنبه‌های نظریِ استعاره‌ مفهومی و فضاهای ذهنی را با یکدیگر ترکیب کردند و بدین طریق یک الگوی شبکه‌ای چند فضایی را برای تشریح اندیشه انسان و فرآیند معنی‌سازی به دست دادند. ساده‌ترین شکل یک شبکه آمیخته از حداقل چهار فضای ذهنی تشکیل می‌شود. دوتای آن‌ها فضاهای دروندادی هستند که مجموعه نگاشت‌‌‌هایی بین آن‌ها برقرار شده است. سومین فضای یک شبکه آمیخته، فضای عام نامیده می‌شود. فضای عام در برگیرنده‌ی اطلاعات انتزاعی مشترک در بین دیگر فضاهای یک شبکه آمیخته است. فضای چهارم در این الگوی شبکه‌ای را فضای آمیخته می‌نامند. این فضا بر اساس فرافکنی انتخابی از دروندادهای یک شبکه به وجود می‌آید و در عین حال می‌تواند حاوی ساختار پیدایشی نوظهوری باشد که معانی جدید بر اساس منطقی خاص در آن ظاهر شده‌اند. کانون زبان شناسی شناختی کانال تخصصی علوم شناختی https://eitaa.com/cognitiveScience