حسن بن علی بن محمد (ع) مشهور به امام حسن عسکری (ع) (۲۳۲-۲۶۰ق) یازدهمین امام شیعیان اثناعشری است که به مدت شش سال امامت را بر عهده داشت. او فرزند امام هادی (ع) و پدر امام مهدی (عج) است. امام عسکری (ع) از طریق نمایندگان خود و نیز از راه نامه نگاری با شیعیان ارتباط داشت. عثمان بن سعید، نخستین نایب خاص امام زمان(عج)، از نمایندگان خاص وی نیز به شمار می رفت. امام حسن عسکری (ع) در ۸ ربیع الاول سال ۲۶۰ قمری، در ۲۸ سالگی در سامرا به شهادت رسید و در کنار مرقد پدرش دفن شد. مدفن آن دو به حرم عسکریین مشهور است و از زیارتگاه های شیعیان در عراق به شمار می آید. احادیثی از امام عسکری (ع) در موضوعات تفسیر قرآن، اخلاق، فقه، امور اعتقادی، ادعیه و زیارت روایت شده است. با وجود تمام محدودیت های اعمال شده امام حسن عسکری (ع) در طول شش سال امامت خود با خلفای عباسی به اسامی معتز، مهتدی و معتمد هم دوره بودند که هر یک به شکلی قصد جان ایشان را داشتند. معتز امام عسکری (ع) را به زندان انداخت و فرمان قتل ایشان را صادر کرد اما معتز سه روز بعد توسط ترکان کشته شد. پس از او مهتدی تصمیم به قتل امام گرفتند که ترکان جان او را گرفت. امام حسن عسکری در هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری با خوراندن زهر به دستور معتمد عباسی به شهادت رسید. بدن مطهر ایشان را در کنار مرقد پدر گرامیشان به خاک سپردند. بعدها زیارتگاهی روی مرقد ایشان ساخته شد که به حرم عسکرین شناخته می شود 🏴🏴🏴 https://eitaa.com/csis_8