تعلیقه: این روزها در خیابان‌های تهران، مردان بسیاری را در کنار زنانی که کشف حجاب کرده‌اند و نیمه‌برهنه‌ هستند میبینم. این مسألۀ شیطانی، دو بخش دارد. یک بخش، آن زنی است که میل به تبرّج و خودنمایی، او را به لجن‌پراکنی خیابانی واداشته و پس از این‌همه درگیری و اغتشاش و گفتن و روشنگری، باز هم اصرار بر فروش بدنش به چشم‌های حریص دارد. بخش دیگر، مردی است که در کنار وی است و از تعرّض بصریِ مردان دیگر به ناموس خویش، کمترین نگرانی‌ای ندارد. این دومی، عجیبتر است؛ این حجم از بی‌غیرتی و ناموس‌فروشی، معنی گزنده‌ای دارد؛ آن هم در جامعۀ ایران که ناموس، همۀ حیثیت و اعتبار یک مرد است. این وضع به‌قدری فضاحت‌بار است که باید از به‌کاربردن لفظ مرد دربارۀ اینان پرهیز کرد. مردی که نسبت به بدن و زیبایی و حریم و حرمت ناموسش، بی‌اعتنا و سهل‌انگار است، مردنما است؛ نامرد است؛ حقیر است؛ بی‌رگ است. او از نظر غریزه، مرد است و معنی نگاه‌های ممتد خیابانی مردان دیگر را به ناموس خویش می‌فهمد، اما واکنشی ندارد و با کشف حجاب و برهنگی، همراهی می‌کند. می‌داند نمایش اندام ناموسش در خیابان، چه حسی را در مردان دیگر برمی‌انگیزد... @Hasanabbasi_students