👈 آقای پزشکیان سال گذشته در مراسم تحلیف خود با قرائت این غزل حافظ شیرازی «آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است؛ با دوستان مروّت با دشمنان مدارا» و تأکید روی آن، به نوعی جهت‌گیری سیاست خارجی خودش را مشخص کرد. این سخن تکرار شعار #گفتگوی_تمدن‌ها ی محمد خاتمی و سیاست #مذاکره_و_سازش حسن روحانی را تکرار کرد. اما این مهمترین سیگنال ضعف و عقب‌نشینی به دشمنان ملت ایران بود. همان ایام یادداشت زیر را در نقد اظهارات رئیس جمهور نوشتم:
♻️ آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروّت با کدام دشمنان مدارا ؟!
🔰 حمید رسایی: از روز مراسم تحلیف آقای پزشکیان که رییس جمهور محترم با قرائت بخشی از غزل شاعر صاحب‌نام به تعبیر رسانه‌ها یکی از استراتژی‌های اصلی دولت خود را اعلام کرده، دنبال فرصتی بودم تا به آن بپردازم.
غزل حافظ شیرازی که آقای پزشکیان به آن اشاره کرد، این بود: آسایش دو کیتی تفسیر این دو حرف است؛ با دوستان مروّت با دشمنان مدارا.
بلافاصله پس از سخنرانی وی رسانه‌های غربگرا قرائت این غزل را به عنوان یکی از اصلی‌ترین ارکان سیاست خارجی رئیس جمهور و لزوم تغییر تصمیمات نظام در برابر غربی‌ها اعلام کردند. از آن سو اما در کمتر از ۲۴ ساعت، اسماعیل هنیه، یکی از مهمترین چهره‌های جبهه مقاومت که برای شرکت در مراسم تحلیف رییس جمهور، میهمان ملت ایران بود، توسط عوامل رژیم صهیونیستی ترور شد و به شهادت رسید!
وقتی این غزل حافظ شیرازی در نطق رییس جمهور مورد استفاده قرار گرفت و آن تفسیر سیاسی توسط رسانه‌ها پیوست آن شد و این میهمان عزیز ترور شد، جماعتی از همان رسانه‌های غربگرا از صبر استراتژیک و عدم انتقام و دعوا نکردن و مدارا سخن گفتند. اما در عین حال این سؤال برای افکار عمومی شکل گرفت که اگر آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است (مروّت با دوستان و مدارا با دشمنان) پس چرا پروردگار عالم در قرآن مجید به مسلمین می‌فرماید که اشداء علی الکفار و رحماء بینهم باشید! واقعا توصیه مدارا با دشمنان چطور با امر اشداء علی الکفار می‌سازد؟!
آیا منظور شاعر، دوستی و دشمنی شخصی (با جنبه مادی و دنیایی) و منظور قرآن، دوستی و دشمنی عقیدتی (ایمان و کفر) است؟ اگر اینطور است پس چرا خداوند به حضرت موسی و هارون(ع) در برخورد با فرعون، توصیه به مدارا می‌کند تا شاید به خود بیاید و پند بگیرد: «فقولا لَه قولًا لیِّناً لَعلَّه یتذکَّرُ...» پس مقصود از مدارا این نیست.
به نظر می‌رسد باید دو مرحله "دعوت" و "دعوا" را از هم تفکیک کرد. در دعوت به سوی خدا، باید با دشمنان دین خدا مدارا کرد و سخت نگرفت تا تمایل پیدا کنند. اما اگر این دعوت پاسخ نگرفت و مفاهمه از طریق مناظره، مباحثه و مذاکره حاصل نشد و به مجادله، مشاجره و بعد هم به مخاصمه و جنگ کشید، آن‌وقت مرحله "اشداء" است نه مدارا.
بدون تردید مواجه ما با رژیم صهیونیستی، آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی که بارها و بارها زهر خود را بر جان این ملت ریخته‌اند، وارد مرحله مخاصمه شده و در برابر آن نمی‌توان از مدارا سخن گفت، خصوصا حالا که دستشان علاوه بر خون‌های ریخته شده هموطنان کشورمان و ملت‌های مسلمان، به خون میهمان ملت ایران هم آغشته است
┏━━━━━━━🇮🇷┓
Eitaa.com/rasaee :کانال حمید رسایی را به دوستانتان معرفی کنید
┗━━━━━━━━━┛