‏پلوتونیوم؛برگ برنده‌ای که ازدست رفت! این اگر نامش خیانت نیست،چیست؟ در دنیای بازدارندگی هسته‌ای،۲مسیر اصلی برای ساخت بمب وجود دارد:غنی‌سازی اورانیوم و تولید پلوتونیوم گرچه اورانیوم-۲۳۵ با سانتریفیوژهای پیشرفته قابل دستیابیست اما فرایند آن طولانی پرهزینه و پرریسک است درمقابل، پلوتونیوم-۲۳۹ که محصول جانبی سوخت مصرف‌شده راکتورهای آب‌سنگین است از نظر فنی کارآمدتر،سریعتر و ارزانتر برای ساخت سلاح محسوب میشود. راکتور آب‌سنگین اراک توانایی تولید چند کیلوگرم پلوتونیوم در سال را داشت؛مقداری که در سطح نظامی میتوانست ارزش استراتژیک بالایی داشته باشد. از نگاه غرب این ظرفیت خطرناکتر از صدها سانتریفیوژ نطنز یا فردو بود چون مسیر دوم(غنی‌سازی)به زمان و انرژی بیشتری نیاز دارد اما اراک میتوانست بطور پیوسته پلوتونیوم خام تولید کند. بهمین دلیل در مذاکرات هسته‌ای پافشاری اصلی غرب بستن «مسیر پلوتونیوم» بود. اقدامی که بتنهایی میتوانست تمامی تحریمها را برطرف کند اگر مشروط به لغو تحریمها انجام میشد نه پیش داستانه و داوطلبانه! اقدامی غیرقابل بازگشت که «مهمترین امتیاز فنی» را خیلی زود و کامل به فنا داد! https://eitaa.com/cyberarmy