📌چگونه انتصاب‌های حاشیه‌ساز، پرده‌ای بر بحران‌های واقعی می‌شود؟ نگاهی به بازی “وفاق” و تقسیم غنائم ناکارآمدی
🔹رویکرد مستمر دولت در انتصاب افراد “مساله‌دار” در واگذاری مسئولیت‌های مختلف، راه را برای سوژه‌سازی و انحراف افکار عمومی از مسائل مهم و به‌روزی نظیر “مکانیسم ماشه” هموار کرده است. این چندمین بار است که جریان “وفاق” در صدد است تا غنائم ناکارآمدی و سوءمدیریت خود در اداره کشور را با “شهرداری تهران” تقسیم کند و از این طریق، مسئولیت‌ها را فرافکنی نماید.
🔹نمونه بارز این رویکرد، ماجرای نادر رضایی است: فردی که پرونده‌ای شامل لایک کردن پست‌های برانداز نظام، دریافت حقوق و پاداش‌های نجومی، و سابقه مدیریتی ضعیف در مرکز اسناد علمی و فرهنگی کشور را در کارنامه خود دارد.
اینجا سوالات اساسی مطرح می‌شود:
آیا انتصاب چنین افرادی با سوابق “مساله‌دار”، حربه‌ای برای کمک به دولت در تنگناهای افکار عمومی است؟
دلایل پشت پرده برای حفظ فردی چون نادر رضایی، فارغ از تجربه و کارنابلدی آشکارش، چیست؟
چرا یک وزیر تا این حد برای ابقای او هزینه می‌کند؟
🔹این خوی “اصلاحات” است؛ همواره مطالبه‌گر موضوعات دست چندم مردم باشد و همزمان با کارشکنی، دیگران را به کوتاهی متهم کند. در میانه جنگ و ضعف فاحش دولت در مدیریت کشور، کدام عقل سلیمی نمی‌داند که “تورم افسارگسیخته”، “بی‌مهری در حوزه مسکن” در پی سوءمدیریت‌ها، و “مکانیسم ماشه”، همه و همه، موضوعات اصلی و روی میز جامعه هستند؟
👈اگرچه هر تلاشی در جهت خدمت به مردم قابل تقدیر است، اما “فرار رو به جلوی وقاحت وفاق” در عدم مسئولیت‌پذیری اشتباهاتش، به هیچ وجه قابل اغماض نیست. کاملاً طبیعی است که علی‌رغم تضاد رویکردهای جریانی بین دولت و شهردار تهران، “وفاق” از هیچ تلاشی برای تخریب شهردار فروگذار نباشد و از هر فرصتی برای فرافکنی و سرپوش گذاشتن بر ناکارآمدی‌های خود بهره ببرد.
✍️هانیه محمدی
👈#یادداشت
💠@masaf_najva