حدیث می‌فرماید : این دو فرشته یکی" رئیس"ست و یکی "مرئوس"! " رقیب "رئیس ست و " عتید " مرئوس . این هم باز یک نشان رحمتی ست که « رقیب » کنترل می‌کند « عتید » را که چه بنویس؟! چقدر بنویس ؟! چه جور بنویس ؟! براساس حکمی که « خدا » در مدیریت به او داده این را اعمال می‌کند. اصل بر« رحمت » ست و «رحمت خدا» بر غضب او تقدم دارد. درهای بهشت هشت تاست و درهای جهنم هفت تا. معلوم ست «رحمت خدا»غلبه دارد ؛ پیشی می گیرد بر غضب خدا . این دو فرشته این را می‌گویند : کارهای شما ضبط می‌شود. مواظب باشید. نگوئید یک جا تنهایی این کار را کردم و کسی ندید ! « فرشته‌ها همه جا با شما همراه هستند» . هیچ کس نبیند ؛ هیچ‌کس نشنود ؛ از شما صدابرداری می شود ؛ تصویربرداری می‌شود «ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ» یک کلمه نمی‌شود بگوید «إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ» (ق/18) مثلاً گفته اَه، ثبت شد. یا چه خوب ! این کلمات را ، کارها را ، خیرات را ، این دوتا فرشته می‌نویسند. پیغمبر صلی اللّٰه علیه و آله فرمودند : گناهان بین دو نماز را در همان فاصله استغفار و توبه کنید ؛ پوزش خواهی بکنید . " این " نوشته نمی‌شود . یعنی همه اینها به نفع ماها هست که بدی‌های ما... بالاخره ما هوس داریم ؛ شهوت داریم ؛ غضب داریم ؛ طمع داریم ؛ حرص داریم ؛ اینها تهدیدهای انسان ست! مرتکب بدی می‌شویم چه کنیم اینها ثبت نشود؟! یک راهش همین ست : " زود توبه کنیم ". زود عذرخواهی بکنیم . یک قطره ی اشکی بریزیم ؛ یک « استغفراللّٰه » بگوییم. دو تا فرشته دیگر هستند که نوشته‌های این دو فرشته را، چه خوب یا چه بد پاک می‌کنند. این دو فرشته کارشان این ست که تمام وقت قلم دست شان ست تا طرف یا کار خوب می کند یا بد ، این ها پشت سرهم می نویسند ! یک قانونی در قرآن داریم به نام "حبط " . این قانون چیست؟!