غم عجب حس عجیبی است. غم از دست دادن عزیزان عجیب‌تر. به یکباره وسط تمام روزمرگی‌ها به سراغتان می‌آید و مبهوت می‌پرسید: «واقعاً دیگر نیست؟» و عجب نعمتی است اباعبدالله الحسین! مانند کودکی که به آغوش مادر پناه می‌برد، میان همه غم‌ها و بهت‌ها و حزن‌ها، خود را به میان غم او پرت می‌کنید و آرام می‌گیرید.