🍂 🔹 ناگفته‌های عملیات بدر (۲۶)       محسن حسینی نهوجی مسئول دفتر وقت سردار صفوی                      ✺✺✺✺✺✺  فرصت چندانی نمانده بود، تا خورشید بابی تفاوتی به حال ما، با کاهش تابش و نور و گرمای خود، سرنوشت مان را به شب تاریک و بیم موج و  گرداب حائل حواله دهد. نفرات حاضر در محل به تدریج کاهش یافته بودند. تمامی وسائل نقلیه اعم از خودرو، قایق و موتور سیکلت ها بارها هدف آتشباری های دشمن قرار گرفته بود. برادر بشر دوست و عزیز جعفری هم امور هماهنگی بازگشت را مدیریت کرده، کارشان به پایان رسیده بود، امّا تأکید می کردند تا زمانی که از بازگشت همه نیروها تا آخرین نفر مطمئن نشده اند، قرارگاه مقدم کربلا را ترک نخواهند کرد. برادر عزیز در حالیکه به اطراف و شعله های آتش خیره شده بود، از من پرسید چرا با برادر رحیم نرفته ای و  سپس اضافه کرد؛ برای شما هم وسیله سالم نمانده است؟ تازه به یاد آوردم علاوه بر موتور سیکلت و قایق، جیپی را هم که با آقای صفوی با آن آمده بودیم، در اختیار داشتم. آقای صفوی و محافظش را با همان قایقی که حسن دانائی فر را به مرکز امداد رساند به زور به قرارگاه خاتم در جزیره شمالی بازگردانده بودیم. بنابراین باید جیپ در همان حفره ای باشد که برادر افقری و انصاری از اولین روز ورودمان به منطقه، در عمق آن پنهان ساخته بودند. با عجله از سنگر خارج شدم و در حاشیه پد به سمت حفره دویدم. با شنیدن سوت خمپاره به درون حفره خزیدم و با ناباوری به جیپ پر از بنزین ساکت برخورد کردم. به چرخ هایش با عطوفت خاصی دست کشیدم. پر از باد بود. با شادمانی پریدم پشت فرمان و فرمانش را تکانی داده، دستم را به سوی سویچ دراز کردم.  امّا سویچی در کار نبود. پیگیر باشید حماسه جنوب - خاطرات @defae_moghadas 🍂